Procedura wymierzania kary pieniężnej za nielegalne zajęcie pasa drogowego była przedmiotem rozważań Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W wyroku z dnia 22 grudnia 2015 roku wydanym w sprawie o sygn. akt: IV SA/Wa 2116/15 stwierdził, że ustalenie jak wysoko i głęboko sięga pas drogowy zależy od jego funkcjonalnej roli.

Stan faktyczny

Zarząd Dróg Miejskich, Wydziału Kontroli Pasa Drogowego, stwierdził nielegalne zajęcie pasa drogowego przez Spółkę polegające na umieszczenie trzynastu reflektorów świetlnych w fasadzie budynku. W związku z tym, Prezydent miasta wymierzył Spółce karę pieniężną za zajęcie pasa drogowego - drogi powiatowej bez zezwolenia zarządcy drogi. Spółka złożyła odwołanie, w którym wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania w sprawie. SKO utrzymał decyzję organu I instancji w mocy.

Rozstrzygnięcie WSA

Spółka wniosła skargę do WSA, a ten uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie z uwagi na popełnione przez organy błędy proceduralne. Jak wskazał Sąd, proces wymierzania kar pieniężnych należy postrzegać w kontekście stosowania instrumentów władztwa administracyjnego. Kara ta jest skutkiem zaistnienia stanu niezgodnego z prawem. Tym samym przyjąć należy, że okoliczności faktyczne, które mają uzasadniać wymierzenie stosownej kary administracyjnej, ustalone muszą zostać w toku postępowania administracyjnego w sposób nie budzący wątpliwości. W niniejszej sprawie tak się nie stało.

Skarżąca trafnie zarzuciła, że organy orzekające w ogóle nie rozważyły granicy przestrzennej pasa drogowego. W ocenie WSA, organy obu instancji bezzasadnie wyszły z założenia, że cała przestrzeń ponad pasem drogowym wydzielonym liniami rozgraniczającymi stanowi część tegoż pasa i każda ingerencja w tę przestrzeń stanowi zajęcie pasa drogowego. Tymczasem w rozważaniach nad tym jak wysoko (i jak głęboko) sięga pas drogowy należy odwołać się do jego funkcjonalnej roli. Obowiązek ponoszenia kosztów lokalizacji obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogą i konsekwencje ich lokalizacji bez zezwolenia zarządcy drogi lub niezgodne z warunkami podanymi w zezwoleniu, muszą być zawsze poprzedzone ustaleniami co do tak rozumianego przebiegu granic pasa drogowego, dokonanymi z urzędu. W przedmiotowej sprawie organ nie poczynił takich ustaleń, co oznacza że ustalając stan faktyczny sprawy nie dochowano zadość standardom prowadzenia postępowania administracyjnego.

Jednocześnie WSA stwierdził, że na skarżącą można nałożyć obowiązek uiszczenia kary w przedmiotowym zakresie. Każdy przypadek zajęcia pasa drogowego w celu zlokalizowania w nim urządzenia lub obiektu niezwiązanego z funkcjonowaniem drogi publicznej, bez uprzedniego uzyskania wymaganego prawem zezwolenia lub wprawdzie na podstawie takiego zezwolenia, ale z naruszeniem określonych w nim warunków, stanowi podstawę do wymierzenia przez zarządcę drogi publicznej kary z tego tytułu. Każdy przypadek winien być jednak rozpatrywany indywidualnie.

Źródło: NSA