Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym uzależnia powstanie obowiązku gmin i powiatów w przygotowaniu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego od przekroczenia przez konkretną jednostkę samorządu terytorialnego określonych w art. 9 ust. 1 progów liczby mieszkańców.

Zgodnie z powołaną regulacją obowiązkiem posiadania planu transportowego zostały objęte gminy, liczące co najmniej 50 000 mieszkańców oraz powiaty o liczbie mieszkańców wynoszącej co najmniej 80 000 mieszkańców.

Jednak należy zwrócić uwagę na fakt, iż nie każda jednostka przekraczająca tak określone progi będzie zobowiązana przystąpić do sporządzenia projektu i uchwalenia planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Ustawodawca bowiem we wskazanym art. 9 ust. 1 wprowadził drugie kryterium, od którego będzie uzależniony taki obowiązek. Zgodnie z powołaną regulacją plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, zwany planem transportowym, opracowują jednostki, których liczba mieszkańców kwalifikuje je do tego, ale wyłącznie w przypadku planowanego organizowania przewozów o charakterze użyteczności publicznej.

Jeżeli więc konkretna jednostka samorządu terytorialnego, nawet gdy jej liczba mieszkańców przewyższa minimalne progi określone w art. 9 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, nie ma zamiaru i nie będzie organizatorem przewozów o charakterze użyteczności publicznej – do czego nie jest ona zobligowana – wówczas nie dojdzie do aktualizacji obowiązku posiadania planu transportowego. Możliwym zatem jest, aby w konkretnych okolicznościach jednostki takie nie podejmowały czynności zmierzających do uchwalenia planu.

Źródło: Publiczny transport zbiorowy w pytaniach i odpowiedziach, M. Król, ZPP, Warszawa 2015