Przedstawiamy fragmenty ciekawego wyroku WSA w Opolu z 20 marca 2014 r. sygn. II SA/Op 42/14, a dotyczącego wyrejestrowania pojazdu poddanego kasacji za granicą na podstawie dokumentu wystawionego przez podmiot zagraniczny uprawniony do prowadzenia tego rodzaju działalności.
Interpretując art. 79 ustawy Prawo o ruchu drogowym należy mieć na względzie przepisy określające zasady postępowania z pojazdami wycofanymi z eksploatacji ustanowione ustawą z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, która weszła w życie z dniem 1 czerwca 2006 r. Ustawa ta transportowała do prawa krajowego postanowienia dyrektywy nr 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej z dnia 18 września 200 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.Urz WEL 269 ze zm.) w celu zapewniania zgodnego z zasadami ochrony środowiska postępowania z tego typu pojazdami. Stosownie do art. 249 (3) Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE C 06.321 E.37) dyrektywa wiąże każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Sformułowana przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości doktryna pośredniego skutku prawa wspólnotowego wyraża zasadę, zgodnie, z którą sąd państwa członkowskiego jest obowiązany interpretować przepisy prawa wewnętrznego w "świetle brzmienia i celów" dyrektywy, która nie wywołuje skutku bezpośredniego. W myśl pkt (1) preambuły dyrektywy nr 2000/53/WE różne środki podejmowane na szczeblu krajowym, dotyczące pojazdów wycofanych z eksploatacji, powinny zostać zharmonizowane, po pierwsze, aby zminimalizować szkodliwy wpływ pojazdów wycofanych z eksploatacji na środowisko naturalne, przyczyniając się tym samym do zachowania, ochrony i poprawy stanu środowiska naturalnego oraz oszczędzania energii, oraz, po drugie, aby zapewnić właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz unikać zakłóceń konkurencji na obszarze Wspólnoty. W art. 5 ust. 2 przywołana dyrektywa stanowi, iż państwa członkowskie podejmą niezbędne środki w celu zapewnienia, że wszystkie pojazdy wycofane z eksploatacji będą przekazywane uprawnionym zakładom przetwarzania. Państwa członkowskie stworzą system, zgodnie, z którym przedstawienie świadectwa złomowania będzie warunkiem wyrejestrowania pojazdu wycofanego z eksploatacji. Takie świadectwo będzie wystawiane posiadaczowi i/lub właścicielowi, kiedy pojazd wycofany z eksploatacji będzie przekazany do zakładu przetwarzania (art. 5 ust. 3 dyrektywy). W art. 6 ust. 1 dyrektywy postanowiono, że państwa członkowskie podejmą niezbędne środki w celu zapewnienia, że wszystkie pojazdy wycofane z eksploatacji są magazynowane (nawet czasowo) i przetwarzane zgodnie z ogólnymi wymaganiami określonymi w art. 4 dyrektywy 75/442/EWG.
Z przedstawionych powyżej regulacji dyrektywy 2000/53/WE wynika, że pojazd wycofany z eksploatacji stanowi odpad i wobec tego musi zostać przekazany uprawnionemu zakładowi przetwarzania w celu przetworzenia, przekazanie zaś do właściwego zakładu przetwarzania prowadzi do wyrejestrowania pojazdu. Wobec tego, aby cel dyrektywy, którym jest między innymi właściwe przetworzenie pojazdu wycofanego z eksploatacji, został osiągnięty, niezbędne jest uwzględnianie w procesie rejestrowania pojazdów faktu wyrejestrowania pojazdu wycofanego z eksploatacji i przekazanego właściwemu zakładowi przetwarzania, niezależnie od tego, na terenie którego państwa członkowskiego ten fakt miał miejsce (tak NSA w wyroku z dnia 24 lutego 2009 r., sygn. akt I OSK 400/08 i WSA w Krakowie w wyroku z dnia 3 marca 2011 r., sygn. akt III SA/Kr 793/10- oba dostępne na stronie internetowej Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych http://orzeczenia.nsa.gov.pl//).
W cenie Sądu, pojęcie "dokument potwierdzający zniszczenie (kasację)" oznacza, iż dowodem potwierdzającym zniszczenie pojazdu może być tylko dokument potwierdzający fakt rzeczywistego zniszczenia (kasacji) tego pojazdu. Dokumentem takim może być zaświadczenie wystawione przez holenderską firmę (podmiot autoryzowany przez RDW do demontażu pojazdu w Holandii) będące „poświadczeniem" o przyjęciu pojazdu do złomowania i zobowiązanie, że żadne części pozwalające na odtworzenie tożsamości pojazdu nie zostaną odsprzedane. Wskazane zaświadczenia potwierdzają zatem w sposób wiarygodny fakt przeprowadzonego złomowania pojazdu. Żądanie przez organ podpisania przez skarżącego dokumentu, który nie tylko nie pochodzi od organu jak również od skarżącego, ale stanowi potwierdzenie niesprzecznych faktów, należało uznać za nieuzasadnione. Stosowanie przepisów prawa przez organy administracji nie może następować w sposób mechaniczny, abstrahujący od wyjątkowych okoliczności konkretnych przypadków i skutkujący tym, że jednostka nie może znaleźć skutecznego środka ochrony swoich słusznych interesów.
Źródło: CBOSA
