Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się w tytułowej kwestii na kanwie jednej z ostatnio rozpoznawanych spraw. Jakie wskazania poczynił NSA?
Autor skargi kasacyjnej zarzucił, że WSA dokonał błędnej wykładni przepisu art. 40 ust. 12 ustawy o drogach publicznych przez uznanie, że za podmiot zobowiązany do uiszczenia opłaty za zajęcie pasa drogowego może być uznany podmiot, który nie jest właścicielem reklamy. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowisko to nie było trafne. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalony jest bowiem pogląd, że stroną postępowania w przedmiocie umieszczenia reklamy w pasie drogowym, a zatem obowiązanym do uzyskania stosownej decyzji zarządcy drogi, jest właściciel danej reklamy (por. wyroki z: 12 kwietnia 2012 r., sygn. akt II GSK 410/11; 29 czerwca 2011 r., sygn. akt II GSK 694/10; 17 sierpnia 2011 r., sygn. akt II GSK 803/10; 3 grudnia 2008 r., sygn. akt II GSK 560/08; 6 marca 2013 r., sygn. akt II GSK 2408/11). Odpowiedzialność za omawiany delikt może zatem ponosić podmiot, którego dotyczyła informacja wizualna umieszczona na nośniku (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II GSK 1768/15). Oczywiście – jak podkreślił NSA – w konkretnym stanie faktycznym może się okazać, że za zajęcie pasa drogowego nie będzie odpowiadał właściciel reklamy, lecz inny podmiot, np. agencja reklamowa, która zobowiązała się do pozyskania nieruchomości oraz instalacji do eksponowania treści reklamowych dotyczących określonego podmiotu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 września 2017 r., sygn. akt II GSK 1312/17), jednak musi na to wskazywać zgromadzony w danej sprawie materiał dowodowy. W konsekwencji przyjęcie przez WSA, że adresatem kary pieniężnej określonej w art. 40 ust. 12 pkt 1 ustawy o drogach publicznych może być podmiot, którego dotyczy reklama umieszczona w pasie drogowym bez zgody zarządcy drogi, nie stanowi błędnej wykładni tego przepisu – orzekł NSA.
Naczelny Sąd dodał też, że na gruncie art. 40 ust. 12 ustawy o drogach publicznych ustawodawca operuje pojęciem „zajęcia pasa drogowego”, które nie powinno ograniczać się do jednorazowej czynności (aktu zajęcia), natomiast w kontekście utrzymywania stanu niezgodnego z prawem przez pewien okres, to pod tym pojęciem należy rozumieć również utrzymywanie stanu zajęcia, co oznacza, że karze podlega podmiot utrzymujący stan zajęcia pasa drogowego, czyli zajmowania go bez wymaganego zezwolenia (por. wyrok NSA z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt II GSK 1907/11). W świetle powyższej interpretacji art. 40 ust. 12 ustawy o drogach publicznych odpowiedzialności na podstawie wskazanego przepisu podlegają również następcy prawni podmiotów, które wbrew wymaganemu zezwoleniu dokonały zajęcia pasa drogowego – stwierdził Sąd.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2021 r., II GSK 1305/21
Źródło: CBOSA
