Art. 32 ust 3 pkt 3 ustawy o publicznym transporcie drogowym dotyczy zasad uzgadniania korzystania z przystanków w indywidualnej sprawie, na podstawie konkretnego zgłoszenia danego przedsiębiorcy mającego zamiar wykonywania przewozu na danej trasie i według danego rozkładu jazdy.

Nie można jednak wywodzić z tego przepisu upoważnienia dla rady gminy do stanowienia aktów o charakterze abstrakcyjnym i generalnym, a takimi są wydawane na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy akty prawa miejscowego określające przystanki komunikacyjne i dworce. Tak wynika z wyroku WSA w Krakowie z 14 kwietnia 2016 r. sygn. III SA/Kr 1724/15.

Sąd wskazał, że ustalając początek i koniec trasy wykonywanego przewozu, poprzez wskazanie który z przystanków jest przystankiem początkowym, a który końcowym organ stanowiący wykroczył poza granice upoważnienia ustawowego zawartego w art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. W zakresie tworzenia aktów prawa miejscowego rada jednostki samorządu terytorialnego obowiązana jest przestrzegać zakresu upoważnienia udzielonego jej w ustawie.

Akty prawa miejscowego nie mogą wykraczać poza granice określone ustawowym upoważnieniem, a ich treść może być tylko wykonaniem przepisów ustawy.

Zawarte w art. 15 ust. 2 ustawy upoważnienie ustawowe do określenia warunków i zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych i dworców nie może prowadzić do naruszenia ustawowych zasad ustalania linii komunikacyjnej oraz rozkładu jazdy.

Źródło: CBOSA