Obie przesłanki, tj. oczywistość fałszu dowodu i niezbędność wznowienia postępowania dla uniknięcia niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego albo poważnej szkody dla interesu społecznego, muszą wystąpić łącznie - stwierdził WSA w Lublinie w wyroku z dnia 30 czerwca 2020 r., sygn. akt: III SA/Lu 617/19.

Przedmiotem oceny sądu w niniejszej sprawie była decyzja organu II Instancji wydana w postępowaniu przeprowadzonym po wznowieniu z urzędu postępowania w sprawie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego drogi publicznej.

Wznowienie postępowania jest jednym z nadzwyczajnych trybów weryfikacji decyzji ostatecznych. Zgodnie z art. 145 § 1 k.p.a., w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, m.in. jeżeli dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe.

Wznowienie postępowania ze względu na fałszerstwo dowodów (art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a.) jest możliwe dopiero po stwierdzeniu fałszerstwa orzeczeniem sądu lub innego właściwego organu. Wyjątek od tej zasady, przewidziany w art. 145 § 2 k.p.a. zachodzi tylko wówczas, gdy sfałszowanie dowodu lub popełnienie przestępstwa jest oczywiste, a wznowienie postępowania jest niezbędne dla uniknięcia niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego albo poważnej szkody dla interesu społecznego.