Z tytułowym pytaniem zmierzył się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie. W omawianej sprawie spór dotyczył tego, czy miejsca muszą być zlokalizowane na terenie danej inwestycji – jak uważał Wojewoda, czy też, zgodnie ze zmienionym planem zagospodarowania przestrzennego, mogą być zlokalizowane również na innych terenach, wykraczających poza obszar inwestycji, do których użytkownicy mają tytuł prawny. Sąd przyznał rację Wojewodzie. Dlaczego?
W pierwszej kolejności Sąd podkreślił, że wymóg zapewnienia odpowiedniej liczby miejsc parkingowych przez inwestora ma charakter ustawowy. Art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi bowiem, że w planie miejscowym określa się obowiązkowo minimalną liczbę miejsc do parkowania, w tym miejsca przeznaczone na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową i sposób ich realizacji. Idąc dalej WSA przypomniał, że precyzujący powyższą normę § 4 pkt 9 lit. c rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nakazuje z kolei ustalenie wskaźników miejsc parkingowych w stosunku do ilości mieszkań lub ilości zatrudnionych albo powierzchni obiektów usługowych i produkcyjnych. Ponadto, jak zauważył Sąd, według § 18 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne, a liczbę i sposób urządzenia miejsc postojowych należy dostosować do wymagań ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby miejsc, z których korzystają osoby niepełnosprawne.
Według Sądu wykładnia systemowa zacytowanych powyżej przepisów, szczególnie zawartego § 18 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie zwrotu „zagospodarowując działkę budowlaną” prowadzi do jednoznacznego wniosku, że w przepisie tym mowa o działce budowlanej, na której ma być realizowana inwestycja. Zdaniem WSA trudno bowiem przypuszczać, aby przepisy rozporządzenia miały dotyczyć terenu innego niż teren inwestycji. Ponadto wykładnia sformułowania „należy urządzić” prowadzi do wniosku, że miejsca te mają mieć charakter stały – orzekł Sąd.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 października 2021 r., II SA/Kr 995/21
Źródło: CBOSA
