Sam fakt, że w okolicznościach konkretnej sprawy, organ nie jest w stanie ustalić wszystkich właścicieli danego pojazdu zabytkowego, nie może skutkować odmową jego zarejestrowania.

wyrok WSA w Gliwicach z 30 września 2021 r., sygn. II SA/Gl 668/21, nieprawomocny

W stanie faktycznym leżącym u podstawy przywołanego wyroku organ rejestrujący odmówił rejestracji pojazdu jako zabytkowego w sytuacji, w której osoba składająca wniosek o rejestrację przedstawiła co prawda dowód nabycia pojazdu, ale nie było żadnych dowodów potwierdzających, że zbywcy pojazdu przysługiwało prawo własności. Organ II instancji podzielił – co do zasady – stanowisko organu I instancji.

Inne zdanie miał właściwy wojewódzki sąd administracyjny, który uznał, że nie jest uprawnione żądanie od skarżącego aby do wniosku o rejestrację pojazdu dołączył orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności przez zasiedzenie. Z akt sprawy nie wynika bowiem aby prawo własności skarżącego było przez kogokolwiek kwestionowane. Organy nie wykazały aby zbywca przedmiotowego motocykla, nie był jego właścicielem. Brak jest również jakichkolwiek wiadomości o toczącym się postępowaniu karnym w sprawie przedmiotowego motocykla i nie pojawiła się żadna osoba trzecia, która rościłaby sobie do niego prawo.

Sąd przypomniał, że zgodnie z art. 72 ust. 2b Prawa o ruchu drogowym ustawodawca zezwolił właścicielowi pojazdu, w przypadku rejestracji pojazdu zabytkowego, na złożenie zamiast dowodu rejestracyjnego oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że nie posiada dowodu rejestracyjnego. Taka sytuacja w rozpoznawanej sprawie miała miejsce, co zdaniem Sądu oznacza, że wobec niepodważenia prawdziwości tytułu własności osoby wnioskującej o rejestrację pojazdu, nie występują okoliczności uniemożliwiające rejestrację pojazdu zabytkowego.

W pełni rozumiejąc konieczność troski o dziedzictwo techniki motoryzacyjnej można mieć wątpliwości, czy zaprezentowane przez Sąd stanowisko nie jest furtką do nadużyć.