Skoro przedsiębiorca nie przedstawił w wymaganym terminie dokumentów potwierdzających spełnienie wymagań będących podstawą do wydania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, to skutkiem tego musi być wydanie decyzji w oparciu o art. 90 ust. 1 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym. Przepis ten stanowi kategorycznie: "organ (...) cofa zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego". Negatywne skutki pasywnej postawy strony postępowania administracyjnego, w obliczu wyczerpujących ustaleń organu co do okoliczności faktycznych sprawy, obciążają tę stronę. Tak wynika z wyroku WSA w Bydgoszczy.

Sąd wskazał, że okoliczności sprawy nie budzą wątpliwości. Skarżąca spółka nie zareagowała na wezwanie przedstawienia wskazanej zakresowo dokumentacji potwierdzającej spełnienie wymagań będących podstawą do wydania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, przez co zaktualizował się obowiązek organu do wydania rozstrzygnięcia w oparciu o art. 90 ust. 1 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym. Ustalenie powyższe nie opiera się na przypuszczeniu, ale niebudzącej wątpliwości okoliczności faktycznej braku odpowiedzi na wezwanie, o którym mowa w art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym, które uzasadnione było z kolei okolicznościami stwierdzonymi podczas kontroli w przedsiębiorstwie. Uprawnienie organu do nałożenia na przewoźnika drogowego, któremu organ udzielił zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego obowiązku przedstawienia w oznaczonym terminie informacji i dokumentów potwierdzających, że spełnia on wymagania ustawowe i warunki określone w zezwoleniu na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, wynika zresztą wprost z art. 83 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym. Sąd pokreślił ponadto, że o ile organ administracyjny związany jest zasadami postępowania dowodowego, to nie ma on obowiązku zastępowania strony postępowania administracyjnego w aktywności dowodowej na jej rzecz, a tym bardziej pozyskiwania z własnej inicjatywy dowodów (dokumentów) stanowiących przedmiot wezwania. 

Wyrok WSA w Bydgoszczy z 19 maja 2021 r. sygn. II SA/Bd 1102/20.

Orzeczenie jest nieprawomocne.  

Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl