Droga wewnętrzna nawet jeżeli jest ogólnie dostępna i w ocenie jej właściciela stanowi elementem publicznego układu komunikacyjnego nie korzysta z wyłączenia od opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Tak wynika z wyroku NSA z 2 sierpnia 2016 r. sygn. II FSK 2056/14.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają grunty zajęte pod pasy drogowe dróg publicznych w rozumieniu przepisów o drogach publicznych oraz zlokalizowane w nich budowle – z wyjątkiem związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż eksploatacja autostrad płatnych. W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym o tym, jakie drogi są drogami publicznymi, rozstrzygają przepisy ustawy o drogach publicznych. Za drogę publiczną może być uważana droga spełniająca dwa warunki. Po pierwsze, musi to być droga zaliczona na podstawie ustawy o drogach publicznych do jednej z kategorii dróg. Po drugie, z drogi tej może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w ustawie lub innych przepisach szczególnych. Nie każda zatem droga spełniająca funkcję ciągu komunikacyjnego może być uznana za drogę publiczną.

Źródło: CBOSA