Przepis art. 130 a ust. 6 ustawy prawo o ruchu drogowym stanowi, że opłaty usunięcie i przechowywanie pojazdu powinny być kształtowane z uwzględnieniem kosztów usuwania i przechowywania pojazdów, przy uwzględnieniu konieczności sprawnej realizacji zadań i nie mogą być wyższe niż maksymalne kwoty opłat za usunięcie pojazdu. Przewidziany ustawowo zakres kształtowania opłat, w szczególności kryterium sprawnej realizacji zadań przewiduje uznanie administracyjne. Wydając zaskarżoną uchwałę organ stanowiący działała w warunkach luzu decyzyjnego. Tak wynika z wyroku WSA w Łodzi z 7 kwietnia 2016 r. sygn. III SA/Łd 145/16.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł skargę na uchwałę rady miasta na prawach powiatu w przedmiocie ustalenia wysokości opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z dróg.
Rzecznik Praw Obywatelskich, odwołując się do postanowień umowy łączącej miasto z firmą świadcząca usługi usuwania pojazdów z dróg podniósł, że udział kosztów usunięcia pojazdu z drogi w opłacie za jego odholowanie kształtuje się na poziomie 41% w odniesieniu do pojazdu o masie całkowitej 3,5 t. oraz 21-22% w odniesieniu do pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 16 ton, a tym samym nie pozostaje w związku z tymi kosztami.
Sąd w uzasadnieniu wyroku oddalającego skargę wskazał, że zasada kalkulacji stawki z uwzględnieniem przesłanki sprawnej realizacji zadań, została przez ustawodawcę pozostawiona swobodnemu uznaniu rady, która działa w warunkach znajomości specyfiki miasta. Sąd wskazał, że dokonując analizy wysokości opłat Rzecznik nie uwzględnił wynikającej z akt sprawy okoliczności, iż usuwanie pojazdów z dróg odbywa się nie tylko na podstawie umowy zawartej przez miasto z podmiotem zewnętrznym, ale także z wykorzystaniem własnego samochodu - holownika obsługiwanego przez pracowników miasta. Co prawda miasto dzięki wykorzystaniu własnego sprzętu zwiększyło wpływy z tytułu usunięcia pojazdów, jednakże otrzymane w ten sposób środki dotychczas nie pokrywały kosztów ponoszonych na usuwanie i przechowywanie na parkingu pojazdów usuniętych z dróg. W opisanej sytuacji, zdaniem Sądu, rada miasta mając na uwadze konieczność sprawnej realizacji zadań związanych zarówno z usuwaniem jak i przechowywaniem pojazdów działając w ramach upoważnienia ustawowego, postąpiła racjonalnie ustalając maksymalną wysokość opłat za usunięcie pojazdów. Część środków uzyskanych z tytułu usunięcia pojazdów będzie mogła bowiem zostać przeznaczona na pokrycie kosztów przechowania pojazdów na parkingu, które w znacznym stopniu nie są opłacane przez właścicieli usuniętych pojazdów. Jak wyjaśniła rada, pojazdy te są często przechowywane na parkingu przez wiele miesięcy a nawet w ogóle nieodbierane, co generuje koszty ponoszone przez miasto. Sąd podkreślił również, że wysokość opłat ma motywować kierowców do przestrzegania przepisów o ruchu drogowym.
Wyrok jest nieprawomocny.
Źródło: CBOSA
