Starosta wydając decyzję nakładającą na byłego właściciela obowiązek zapłaty kosztów usunięcia i przechowywania nieodebranego w terminie pojazdu jest związany stanem właścicielskim ustalonym przez sąd powszechny w orzeczeniu o przepadku pojazdu.

por. wyrok WSA w Poznaniu z 16 grudnia 2015 r., sygn. III SA/Po 1838/14, nieprawomocne

W stanie faktycznym leżącym u źródła przywołanego wyroku pojazd usunięty z drogi na podstawie art. 130a Prawa o ruchu drogowym nie został odebrany w ustawowym terminie. Sąd orzekł jego przepadek na rzecz właściwego powiatu, a w ślad za tym została wydana decyzja nakładająca na osoby wskazane w dowodzie rejestracyjnym jako właściciele pojazdu obowiązek zapłaty kosztów usunięcia, przechowywania oraz oszacowania wartości pojazdu (łącznie kilkanaście tysięcy złotych). Od tej decyzji odwołanie wniosła kobieta wskazując, że nie powinna być adresatką decyzji. Twierdziła z jednej strony, że do kupienia pojazdu została zmuszona przez konkubenta groźbami, a z drugiej – że na umowie kupna pojazdu nie ma jej podpisu, a jej dane zostały spisane z użytego bez jej wiedzy i zgody dowodu osobistego, który już był nieważny.

Argumenty te nie przekonały ani organu II instancji, ani sądu administracyjnego, które utrzymały decyzję w mocy. Sąd administracyjny wskazał, że orzekając o przepadku pojazdu sąd powszechny ustalił, kto był właścicielem samochodu. Zgodnie z art. 365 §1 Kodeksu Postępowania Cywilnego prawomocne orzeczenie sądu wiąże strony i sąd który je wydał oraz inne sądy, inne organy państwowe i organy administracji publicznej. W niniejszej sprawie organy obu instancji były wobec tego zobowiązane do uznania, że właścicielem pojazdu przed orzeczeniem o jego przepadku była strona skarżąca, a tym samym zarzuty skargi (i wcześniej odwołania) nie mogły być uwzględnione.