Zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 lit a ustawy o transporcie drogowym licencja na wykonywanie transportu może być cofnięta jeżeli jej posiadacz zalega w regulowaniu, stwierdzonych decyzją ostateczną lub prawomocnym orzeczeniem, zobowiązań celnych, podatkowych lub innych zobowiązań na rzecz Skarbu Państwa z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego.

Zdaniem sądu administracyjnego (Wyrok WSA w Gliwicach z 27 czerwca 2013 r. sygn.. II SA/Gl 353/13) trudna sytuacja finansowa strony sama przez się w świetle powołanego przepisu nie uniemożliwia zastosowania tego przepisu. Uznaniowość wydawanych w oparciu o ten przepis decyzji nie oznacza dowolności organów, które w przypadku długotrwałego i uporczywego uchylania się w regulowaniu należności o jakich w tym przepisie mowa mają właściwie obowiązek zastosowania jego treści. W rozpatrywanej przez sprawie WSA uznał, że nie do podważenia jest stanowisko organów orzekających, że skarżący swoim zachowaniem dał podstawę do zastosowania powołanego przepisu skoro nie uiścił na poczet obciążających go kar żadnej kwoty. Faktu tego nie zmienia okoliczność, że dopiero na etapie postępowania odwoławczego skarżący uiścił część zaległości, które to działanie, w ocenie Sądu miało cechy zachowania się jedynie na użytek toczącego się już postępowania przed organem odwoławczym. Z uwagi na sumę wpłaconej kwoty w odniesieniu do sumy całej obciążającej skarżącego należności nie może ona też świadczyć w dostateczny sposób o rzeczywistych intencjach skarżącego co do zapłaty zadłużenia w przyszłości. W ocenie Sadu zaleganie w regulowaniu należności miało nie tylko długotrwały ale i uporczywy charakter. Trudno bowiem przyjąć, że przez długi okres sytuacja finansowa skarżącego była na tyle zła, że nie mógł on regulować należności chociażby w ratach, gdy zważy się, iż ciągle prowadził on działalność gospodarczą w zakresie transportu, w oparciu o licencję, której utratą był zagrożony.

Źródło: Orzecznictwo NSA