W sytuacji gdy decyzja ma charakter uznaniowy (inaczej niż decyzja wydawana na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym, która jest decyzją związaną), okoliczności przewidziane w pkt 1 art. 15 ust. 3 ustawy (nie przedstawienie określonych informacji i dokumentów) nie są wystarczającą i jedyną przesłanką do zastosowania przewidzianej w tym przepisie sankcji. Gdyby bowiem intencją ustawodawcy było zastosowanie sankcji ( cofnięcie licencji) w każdym przypadku , gdy zaistnieją okoliczności wymienione w tym przepisie, to ukształtowałby go w formie obligującej organ do cofnięcia licencji.

Tymczasem ustawodawca kwestię tę pozostawił uznaniu organu, który w uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia powinien wskazać, z jakich przyczyn w konkretnym przypadku zdecydował się na skorzystanie z możliwości cofnięcia licencji. Zaskarżona decyzja jak również decyzja ją poprzedzająca nie zawierają w tym zakresie stanowiska organu, wobec czego należy uznać je za dowolne. Organy poprzestały na stwierdzeniu, że skarżąca nie przedstawiła żądanych dokumentów nie wyjaśniając, jakie przesłanki przemawiają za zasadnością cofnięcia licencji w tym konkretnym przypadku. W ten sposób doszło do naruszenia art. 107 § 3 k.p.a. w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Wyrok WSA w Gdańsku z 19 października 2012 r. sygn.  III SA/Gd 460/12.

Źródło: Orzecznictwo NSA