Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych, w przepisie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy Prawo o ruchu drogowym mowa jest wyłącznie o skierowaniu kierowcy na konkretne sprawdzenie jego kwalifikacji. Przepis ten nie określa terminu sprawdzenia kwalifikacji ani też nie przyznaje organowi uprawnień do decydowania, w jakim czasie dana osoba zobowiązana jest poddać się stosownemu egzaminowi. (vide wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2007 r., sygn.akt I OSK 1363/06, z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn.akt I OSK 960/06, z dnia 15 października 2009 r., sygn.akt I OSK 35/09 i z dnia 25 listopada 2010 r., sygn.akt I OSK 190/10).

Brak w przepisach o ruchu drogowym podstawy do określenia przez organ terminu wykonania omawianego skierowania oznacza, że decyzja taka w zakresie określającym termin poddania się przez kierowcę kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji została wydana bez podstawy prawnej, zatem zgodnie z dyspozycją art. 156 § 1 pkt 2 kpa, decyzja taka w tej części jest nieważna i w tym zakresie należy ją wyeliminować z obrotu prawnego.

Dodać też należy, że jeżeli przepisy ustawy o ruchu drogowym nie zawierają odmiennych unormować ustawowych i nie przewidują możliwości odmiennego uregulowania przez organ kwestii wykonalności przedmiotowego skierowania, to niesporne jest, że podlega ono wykonaniu z dniem, w którym orzeczenie o skierowaniu na sprawdzenie kwalifikacji do prowadzenia pojazdu stanie się ostateczne. Adresat takiej decyzji zobowiązany jest zatem do niezwłocznego wykonania ostatecznego orzeczenia, a tym samym do niezwłocznego poddania się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 1 sierpnia 2012 r. sygn. II SA/Sz 420/12

Źródło: Orzecznictwo NSA