Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, która stanowiła podstawę orzekania przez sąd powszechny określa inne przesłanki uzasadniające skierowanie na przymusowe leczenie niż ustawa - Prawo o ruchu drogowym w zakresie możliwości skierowania na badania lekarskie. Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku NSA z dnia 4 września 2012 r. sygn. I OSK 1129/11.
W uzasadnieniu sąd wskazał, że przepis art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym stanowi, że badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem podlega kierujący pojazdem skierowany decyzją starosty w przypadkach nasuwających zastrzeżenia co do stanu zdrowia. Wydane jako akt wykonawczy do tej ustawy rozporządzenie Ministra Zdrowia z 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami w § 2 ust. 5 wskazuje, że starosta może wydać skierowanie na badania lekarskie osobie, co do której powziął wiarygodną informację o zastrzeżeniach w stanie zdrowia tej osoby, mogących powodować niezdolność do prowadzenia pojazdów. Odnosząc przedstawiony wyżej stan prawny do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że prawidłowo Sąd pierwszej instancji ocenił, że organy administracji orzekające w niniejszej sprawie w oparciu o posiadane dowody były uprawnione do skierowania skarżącego na badania lekarskie w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Skoro w postępowaniu sądowym została sporządzona opinia sądowo psychiatryczna i sądowo – psychologiczna, z której wynika, że u skarżącego rozpoznano zespół zależności alkoholowej a zgodnie ze wskazaniami zawartymi w § 4 ust. 2 pkt 9 ww. rozporządzenia z dnia 7 stycznia 2004 r. w wyniku badania lekarskiego uprawniony lekarz stwierdza u osoby badanej istnienie lub brak m.in. objawów wskazujących na uzależnienie od alkoholu lub jego nadużywanie to rozpoznanie zawarte w opinii samo w sobie wskazuje na istnienie wątpliwości co do stanu zdrowia skarżącego a w konsekwencji na zasadność zastosowania art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy – Prawo o ruchu drogowym. Bez znaczenia przy tym pozostaje, że sąd okręgowy zmienił kontrolowane przez siebie postanowienie sądu rejonowego i oddalił wniosek o skierowanie skarżącego na przymusowe leczenie. Jak bowiem trafnie podkreślił wojewódzki sąd administracyjny nie uwzględnienie wniosku Prokuratury Rejonowej w Gdyni nie obliguje organu administracji do odstąpienia od skierowania na badania lekarskie.
źródło: Orzecznictwo NSA
