WSA w Gorzowie Wielkopolskim orzekł, że decyzja o odebraniu zwierzęcia właścicielowi jest zupełną ostatecznością. Według ustawy o ochronie zwierząt, odebranie pupila następuje w wypadku niecierpiącym zwłoki. Dalsze pozostawanie zwierząt u właściciela musi zagrażać ich życiu lub zdrowiu.
Wójt Gminy w związku z decyzją SKO, po ponownym rozpatrzeniu sprawy dotyczącej odbioru psów, odmówił wydania decyzji o czasowym odebraniu 3 psów właścicielowi. Wskazał, że w związku z zawiadomieniem Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Zwierząt o znęcaniu się nad zwierzętami, wobec braku dowodów potwierdzających niehumanitarne traktowanie zwierząt, stwierdził, że nie wystąpił przypadek niecierpiący zwłoki. Włodarz gminy argumentował, że dalsze pozostawanie zwierząt u dotychczasowego właściciela nie zagrażało ich życiu lub zdrowiu.
Inspektorat przedmiotowej organizacji odebrał. Działo się to w trybie ustawowym, bowiem w przypadkach niecierpiących zwłoki odbiera się właścicielowi zwierzę, zawiadamiając o tym niezwłocznie wójta, celem podjęcia takiej decyzji. W zawiadomieniu skierowanym do Wójta wskazano, że jeden z psów był zamknięty w komórce, bez stałego dostępu do wody i światła dziennego. Kolejny pies miał być podpięty łańcuchem do maszyny rolniczej, natomiast następny przebywał w kojcu pełnym odchodów. Organizacja nie przedstawiła jednak żadnych dowodów, informacji, czy dokumentacji weterynaryjnej w przedmiotowej sprawie.
Zdaniem organu bałagan w kojcu nie mógł stanowić podstawy do odebrania zwierząt. Wójt wskazał, że być może warunki panujące na posesji, na której były utrzymywane zwierzęta, nie były właściwe (brudne kojce, nieświeża woda), jednak w dniu odebrania warunki nie były w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa. Psy miały swoje miejsca odpoczynku w pomieszczeniach gospodarczych. Nie były to ocieplone stanowiska, jednak zapewniały zwierzętom schronienie przed nieodpowiednimi warunkami atmosferycznymi. Brak wody stwierdzono jedynie w chwili przeprowadzania akcji odbierania psów, co nie stanowi świadomego znęcania się nad zwierzętami. Taka sytuacja mogła być zdarzeniem losowym.
SKO natomiast stwierdziło, że odebranie psów było konieczne.
Sprawa trafiła do WSA. Sąd wskazał, że lekarz weterynarii podawał psu kroplówkę, zastrzyki, leki nawadniające, co świadczy o tym, że właściciel prawidłowo sprawował opiekę nad zwierzęciem, zapewniając mu profesjonalną opiekę w trakcie choroby. Sąd orzekł, że bałagan w kojcu nie może być podstawą do odebrania zwierząt w trybie art. 7 u.o.z. Decyzja o czasowym odebraniu zwierzęcia zapada, gdy zwierzę ze względu na przypadek niecierpiący zwłoki de facto zostało już właścicielowi lub opiekunowi odebrane, powinna zawierać również orzeczenie o tym, któremu z podmiotów wymienionych w art. 7 ust.1 lub ust 1c, zwierzę zostaje przekazane pod opiekę. Jest to element niezbędny w przedmiocie czasowego odebrania zwierzęcia. Istotnym uchybieniem w zakresie postępowania wyjaśniającego jest brak protokołów odebrania ww. psów. Z akt sprawy wynika, że pomimo wielokrotnych wezwań, protokół ten, z niewiadomych powodów, nie został przesłany organowi I instancji celem włączenia do materiału dowodowego.
Decyzję wydano więc z naruszeniem przepisów prawa procesowego.
Źródło: II SA/Go 181/22 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. - orzeczenie jest nieprawomocne
