Podstawą do przywrócenia terminu jest spełnienie przez wnoszącego prośbę o przywrócenie terminu warunków, w postaci złożenia takiej prośby w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dopełnienie czynności, dla której określony był termin jednocześnie z wniesieniem prośby o przywrócenie terminu, a w końcu uprawdopodobnienie, że uchybienie nastąpiło bez winy wnoszącego prośbę. Instytucja procesowa przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy. Jej celem jest ochrona jednostki przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu dla podjęcia czynności procesowej, a przesłanki warunkujące przywrócenie terminu - z uwagi na wskazany charakter instytucji przywrócenia terminu - należy interpretować ściśle.

Przesłanka uprawdopodobnienia przez osobę zainteresowaną braku swojej winy w uchybieniu terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie nie jest więc dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia. Osoba zainteresowana ma uprawdopodobnić brak swojej winy, czyli powinna ona uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda była od niej niezależna i istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt: I SA/Wa 812/17.