Tryb potwierdzania skierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową może obejmować wskazanie przez wojewódzki oddział NFZ rodzaju leczenia uzdrowiskowego, daty jego rozpoczęcia czy właściwego zakładu lecznictwa uzdrowiskowego.
26 kwietnia br. Trybunał Konstytucyjny publicznie ogłosił wyrok w sprawie U 1/15 wydany na posiedzeniu niejawnym dotyczący wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie kierowania na leczenie uzdrowiskowe lub rehabilitację uzdrowiskową (upoważnienie ustawowe).
Zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej minister w drodze rozporządzenia określa m.in. tryb potwierdzania skierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową oraz wzór tego skierowania.
Przepis rozporządzenia Ministra Zdrowia z 7 lipca 2011 r. w sprawie kierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową mówi natomiast, że potwierdzając skierowanie, oddział wojewódzki NFZ określa m.in.: rodzaj leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej, odpowiedni zakład lecznictwa uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej, datę rozpoczęcia leczenia albo rehabilitacji i okres tego leczenia. Według Rzecznika Praw Obywatelskich ustalenie w rozporządzeniu warunków i zakresu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, bez jakichkolwiek wskazówek zawartych w ustawie, należało uznać za niekonstytucyjne.
Trybunał Konstytucyjny nie podzielił jednak tego poglądu. Uznał go za nieprzekonujący z punktu widzenia językowej i celowościowej wykładni zakwestionowanego przepisu, a także – praktycznych konsekwencji jego ewentualnego zastosowania.
Opierając się na potoczonym oraz zbliżonym do niego prawnym (prawniczym) rozumieniu trybu jako „ustalonego porządku, zwyczaju załatwiania określonych spraw, metodzie postępowania”, czy „procedury rozpatrywania określonych spraw”, Trybunał przyjął, że tryb potwierdzania skierowania na leczenie uzdrowiskowe może obejmować wskazanie przez oddział NFZ daty rozpoczęcia tego leczenia czy właściwego zakładu lecznictwa uzdrowiskowego. Zdaniem Trybunału, sposób postępowania dotyczący potwierdzania skierowania na leczenie uzdrowiskowe może – i powinno – prowadzić do pełnej konkretyzacji warunków, na jakich świadczeniobiorca skorzysta z tego typu świadczeń opieki zdrowotnej. Zaletą tego rozwiązania jest także to, że ustalenia faktycznych ram realizacji świadczenia zdrowotnego dokonuje podmiot dysponujący w tej dziedzinie niezbędnymi informacjami.
Trybunał Konstytucyjny nie zaaprobował także stanowiska Rzecznika, jakoby § 5 ust. 3 rozporządzenia był niezgodny z art. 78 zdanie drugie i art. 31 ust. 3 konstytucji przez to, że ustanawia pozaustawowy wyjątek od konstytucyjnego prawa obywatela do zaskarżenia decyzji o odmowie potwierdzenia skierowania na leczenie uzdrowiskowe.
Kwestionowany przepis rozporządzenia nawiązuje do art. 33 ust. 2 zdanie drugie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Przepis ten stanowi, że do potwierdzenia oraz odmowy potwierdzenia skierowania nie stosuje się przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Mając na uwadze taki kształt regulacji ustawowej, Trybunał nie uwzględnił zarzutu skierowanego przeciwko pozaustawowej formie wyłączenia dopuszczalności wniesienia odwołana na niepotwierdzenie skierowania przez NFZ. Ze względu zaś na wąsko zakreślony zakres zarzutu, TK nie mógł się odnieść do konstytucyjności i merytorycznego uzasadnienia przyjętego przez prawodawcę rozwiązania.
Źródło: TK
