Stwierdzenie, że wobec przewoźnika drogowego wydany został prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo polegające na poważnym naruszeniu przepisów krajowych w zakresie prawa o ruchu drogowym, zobowiązuje organ do wydania decyzji stwierdzającej utratę dobrej reputacji – wynika z uzasadnienia niedawnego wyroku WSA w Kielcach.
Stan faktyczny
Wobec przedsiębiorcy (zarządzającego transportem) zostało wydane orzeczenie skazujące go za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 kodeksu karnego. Jest to przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji określone w rozdziale XXI kodeksu karnego polegające na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Przedsiębiorcę skazano na karę grzywny i orzeczono wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, co do których wymagane jest prawo jazdy kat. B na okres 3 lat. Wyrok stał się prawomocny.
W konsekwencji starosta wydał decyzję stwierdzającą utratę wymogu dobrej reputacji przez skarżącego prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie usług transportu drogowego, jako przedsiębiorcy i zarządzającego transportem.
Przepisy, przepisy, przepisy…
Prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług transportu drogowego uregulowane jest na poziomie prawa krajowego (ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym) i prawa Unii Europejskiej (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE).
Stosownie do art. 6 ust. 1 rozporządzenia 1071/2009, państwa członkowskie określają warunki, które przedsiębiorca i zarządzający transportem muszą spełniać, aby zapewnić zgodność z wymogiem dobrej reputacji, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit. b).
Polski ustawodawca uwzględniając wskazane przepisy rozporządzenia unijnego, zawarł w ustawie o transporcie drogowym (utd) przepis art. 7d ust. 1 pkt 1, zgodnie z którym organ właściwy w sprawach udzielania, odmowy udzielenia, zmiany oraz zawieszenia lub cofnięcia zezwolenia na wykonywania zawodu przewoźnika drogowego wszczyna postępowanie administracyjne w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji przewoźnika drogowego, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c, jeżeli wobec członka organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzającej spółką jawną, komandytową lub komandytowo-akcyjną, dyrektora wykonawczego, o którym mowa w art. 300[76] ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c, został wydany prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji wymienione w art. 5 ust. 2a i 2b.
Z kolei w myśl art. 7d ust. 2 utd, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wydaje decyzję stwierdzającą utratę dobrej reputacji.
Natomiast przesłankę wszczęcia postępowania w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji przewoźnika drogowego stanowi m. in. prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1071/2009.
Polski ustawodawca, w art. 5 ust. 2a utd, wśród przestępstw w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a) ww. rozporządzenia wymienił m. in. przestępstwa umyślne określone w art. 178-180 kodeksu karnego.
Wnioski
WSA wprost wskazał, że w postępowaniu administracyjnym, o którym mowa w art. 7d ust. 1 pkt 1 utd, starosta nie bada okoliczności popełnienia czynu, za który przewoźnik drogowy został skazany prawomocnym wyrokiem.
Bez znaczenia jest okoliczność, że przewoźnik w chwili popełnienia przestępstwa kierował samochodem osobowym i nie wykonywał transportu drogowego. Nadto, przesłanka obligująca starostę do wydania decyzji o utracie przez przedsiębiorcę nie jest związana z rodzajem sankcji nałożonych wyrokiem karnym, lecz z rodzajem popełnionego przestępstwa. Przedsiębiorca (zarządzający transportem) skazany prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo polegające na kierowaniu pojazdem w stanie nietrzeźwości nie gwarantuje bezpieczeństwa w ruchu drogowym.
Oznacza to, że w przypadku skazania przewoźnika drogowego za przestępstwo polegające na poważnym naruszeniu przepisów krajowych w zakresie prawa o ruchu drogowym, starosta jest zobowiązany do wydania decyzji stwierdzającej utratę dobrej reputacji.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 11.01.2024 r., sygn. akt I SA/Ke 426/23, orzeczenie nieprawomocne
Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl
