Ten serwis używa cookies i podobnych technologii, brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Więcej »

Zrozumiałem

Pierwsze efekty wyroku TK. WSA o przesłance wznowienia postępowania

Pierwsze efekty wyroku TK. WSA o przesłance wznowienia postępowania fotolia.pl

Przypomnijmy istotę sprawy – 13 grudnia 2022 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw rozumiany w ten sposób, że podstawę wydania decyzji, o której mowa w art. 102 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, stanowi wyłącznie informacja organu kontroli ruchu drogowego o ujawnieniu popełnienia czynu opisanego w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

O wyroku TK i najważniejszych tezach jego uzasadnienia możecie Państwo przeczytać w artykułach mec. Bernadety Skóbel tu: tutaj i tutaj 

Tematem niniejszego artykułu jest jednakże (niezwykle istotne w kontekście wyroku TK) niedawne orzeczenie WSA w Łodzi.

Sprawa, którą badał sąd administracyjny dotyczyła zatrzymania stronie prawa jazdy przez GITD na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. a) prawa o ruchu drogowym w zw. z art. 50 ust. 1 lit. c) ustawy o transporcie drogowym (tj. zatrzymania wydanego w kraju prawa jazdy za pokwitowaniem w przypadku ujawnienia czynu polegającego na kierowaniu pojazdem z prędkością przekraczającą dopuszczalną o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym). Inspekcja o fakcie zatrzymania prawa jazdy poinformowała starostę, który na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami, wszczął postępowanie w sprawie zatrzymania prawa jazdy na okres 3 miesięcy. Postępowanie zakończyło się wydaniem decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy na okres 3 miesięcy od 30 czerwca 2022 r. do 30 września 2022 r., która została utrzymana w mocy przez SKO.

WSA podzielił stanowisko Trybunału, zgodnie z którym strona nie powinna być pozbawiona możliwości przedstawienia swoich racji w toku postępowania administracyjnego. Zwrócono również uwagę, że jeżeli w ramach tego postępowania strona kwestionuje fakt popełnienia naruszenia prawa, wątpliwości co do rzeczywistego przebiegu zdarzenia powinny być rozstrzygnięte zanim nałożona zostanie na nią sankcja.

W rozpoznawanej sprawie sąd administracyjny, opierając się na wspomnianym wyroku TK, uznał że ziściła się przesłanka wznowienia postępowania administracyjnego, o której mowa w art. 145a § 1 Kpa. Przepis ten stanowi, że dopuszcza się wznowienie postępowania również wtedy, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja.

WSA dostrzegł również, że w rozpoznawanej sprawie strona skarżąca zarówno na etapie postępowania administracyjnego, jak również sądowego podnosiła, że:

  • informacja GITD nie odzwierciedla stanu rzeczywistego,
  • faktycznie nie dopuściła się naruszenia prawa, polegającego na przekroczeniu prędkości.

Zatem – zdaniem sądu, organy pominęły, że strona kwestionowała m. in. prawidłowość pomiaru prędkości. Z art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami wprawdzie wynika obowiązek wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy, ale tylko wtedy jeżeli prawidłowo ustalony stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie tej normy, czyli kierujący pojazdem przekroczył dopuszczalną prędkość o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym. W sytuacji kiedy kierujący pojazdem kwestionuje fakt popełnienia wykroczenia, orzeczenie o zatrzymaniu prawa jazdy nie może być wydane jedynie w oparciu o przekazaną staroście informację Policji (zob. wyrok NSA z 17.01.2023 r. sygn. akt II GSK 842/22).

Wyrok TK odnosi m.in. ten skutek, że organ powinien mieć pewność przed wydaniem decyzji na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami, że doszło do przekroczenia dozwolonej prędkości. W przeciwnym razie powinien podjąć czynności w kierunku ustalenia, czy można stwierdzić w sposób jednoznaczny, że przekroczenie nastąpiło. W omawianej sprawie strona skarżąca dodatkowo podnosiła przed organami obydwu instancji, że w chwili zdarzenia nie kierowała pojazdem. Kierujący pojazdem, który kwestionuje fakt popełnienia takiego naruszenia, ma możliwość dowodzić swoich racji w postępowaniu przed sądem powszechnym. Z akt sprawy wynika również, że takie postępowanie zostało wszczęte, nie wiadomo jednak, czy zostało prawomocnie zakończone. Zdaniem WSA, dopiero poczynienie odpowiednich ustaleń w tym zakresie dawałoby organowi podstawę do wydania decyzji w sprawie.

W konsekwencji sąd administracyjny uchylił decyzję SKO oraz poprzedzającą ją decyzję starosty.

Opracowano na podstawie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 19.04.2023 r., sygn. akt III SA/Łd 705/22, orzeczenie nieprawomocne

Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl 

Pt., 19 Mj. 2023 1 Komentarz Dodane przez: Przemysław Matysiak

Komentarze

Pankracy
+4 # Pankracy 2023-06-01 09:04
Starosta przed wydaniem decyzji powinien ustalić czy doszło do przekroczenia prędkości, nie opierając się wyłącznie na informacji organu kontroli ruchu drogowego. Całe szczęście, że Starosta dysponuje tak bogatym wachlarzem narzędzi administracyjny ch by sprawdzić jaki był faktyczny przebieg zdarzenia. Bez tego byłoby ciężko ;)
| | |