Ten serwis używa cookies i podobnych technologii, brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Więcej »

Zrozumiałem

Jak należy rozumieć pojęcie niedyskryminujących zasad przy ustaleniu stawki opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych? Wyjaśnienia WSA

Jak należy rozumieć pojęcie niedyskryminujących zasad przy ustaleniu stawki opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych? Wyjaśnienia WSA fotolia.pl

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu orzekł, że organ stanowiący gminy dokonując ustalenia w drodze uchwały stawki opłat, o których mowa art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym (u.p.t.z.)., musi kierować się przede wszystkim kryterium niedyskryminujących zasad, a więc zapewniających traktowanie wszystkich przewoźników w sposób równorzędny poprzez wyeliminowanie lub ograniczenie konkurencji wśród przewoźników wykonujących usługi przewozu.

Orzeczenie zapadło w związku z wniesioną przez prokuratora regionalnego skargą na uchwałę rady gminy w przedmiocie ustalenia stawek opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych. Skarżący zarzucał wspomnianej uchwale istotne naruszenie prawa poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 16 ust. 4 u.p.t.z.

Jak zauważył WSA, ustawodawca, upoważniając jednostki samorządu terytorialnego do ustalania wysokości opłat za zatrzymywanie środka transportu na należących do tych jednostek przystankach lub dworcach z uwzględnieniem kryterium niedyskryminujących zasad, nie dokonał wyjaśnienia tego pojęcia. Zatem powołując się na wykładnie Trybunału Konstytucyjnego jako dyskryminacje, należy uznać nierówne traktowanie, prawnie nieusprawiedliwione i nieuzasadnione obiektywnymi przyczynami. W odniesieniu do niniejszej sprawy, organ stanowiący ustalając opisywane stawki opłat z uwzględnieniem zasad niedyskryminacji, musi traktować wszystkich operatorów i przewoźników w sposób równorzędny poprzez wyeliminowanie lub ograniczenie konkurencji wśród wykonujących usługi przewozu w granicach danej gminy. W szczególności odnosi się to do takich kwestii, jak np. jednakowa wysokość stawki opłat, uwzględnianie standardu poszczególnych przystanków komunikacyjnych lub dworców, uwzględnianie wielkości taboru, jakim wykonywany jest przewóz. Zdaniem Sądu, ustalenie stawki opłat w maksymalnej, dopuszczonej przez ustawodawcę wysokości nie jest równoznaczne z brakiem naruszenia art. 16 ust. 4 u.p.t.z., zaś organ stanowiący podejmując uchwałę w tym przedmiocie winien kierować się przede wszystkim przesłanką niedyskryminujących zasad.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dn. 14 stycznia 2022 r., syg. III SA/Po 1236/21. Orzeczenie jest nieprawomocne.

Źródło: CBOSA

Sob., 26 Mrz. 2022 0 Komentarzy Dodane przez: Maciej Barmosz