Zgodnie z art. 130a ust. 1 pkt 1 prawo o ruchu drogowym pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu. Jak stanowi art. 130a ust. 2a ustawy od usunięcia pojazdu odstępuje się, jeżeli przed wydaniem dyspozycji usunięcia pojazdu lub w trakcie usuwania pojazdu ustaną przyczyny jego usunięcia.

Jeżeli wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu w przypadkach, o których mowa w ust. 1-2, spowodowało powstanie kosztów, do ich pokrycia jest obowiązany właściciel pojazdu. Przepis ust. 10i stosuje się odpowiednio. Dyspozycję przemieszczenia lub usunięcia pojazdu z drogi może wydać m.in. strażnik gminny (miejski) - w sytuacjach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 4 i 5.

W ocenie Sądu organy nie ustaliły w sposób niebudzący wątpliwości, że samochód skarżącej został zaparkowany na chodniku znajdującym się na obszarze strefy ruchu, do której zastosowanie znajdują przepisy prawa o ruchu drogowym. Okoliczność ta nie wynika również ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności z treści notatek służbowych, ani dokumentacji zdjęciowej. W treści notatki wskazano, że interwencja miała miejsce w strefie ruchu, wskazano też miejsce interwencji. Na dokumentacji zdjęciowej ujawniono tylko znaki początek strefy ruchu i koniec strefy ruchu, ale nie odniesiono ich do miejsca zaparkowania pojazdu.

Samochód stanowiący własność skarżącej został zaparkowany na terenie prywatnym, na którym nie ma zastosowania m.in. przepis art. 130a ustawy.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lutego 2022 r., sygn. III SA/Kr 1239/21

Źródło: CBOSA