Art. 130a ust. 10 Prawa o ruchu drogowym reguluje wystąpienie z wnioskiem do sądu o orzeczenie przepadku nieodebranego pojazdu na rzecz powiatu. Przesłanką orzeczenia przepadku, badaną przez sąd powszechny, jest prawidłowe powiadomienie właściciela pojazdu usuniętego z drogi o skutkach jego nieodebrania.

Zasadniczym skutkiem jest zagrożenie przepadkiem pojazdu, związany z nim jest skutek ponoszenia kosztów związanych z usunięciem pojazdu. Żądanie, aby pouczenie informowało także o przewidywanych kosztach i stawkach opłat nie znajduje oparcia w art. 130a ust. 10 ustawy, który dotyczy tylko skutku przepadku. Nie znajduje ono uzasadnienia także ze względów faktycznych, albowiem wysokość tych kosztów, a niekiedy także stawek, nie jest znana w momencie usuwania pojazdu i zawiadamiania o usunięciu. Szacunku takiego strona może natomiast dokonać we własnym zakresie, znając datę odholowania pojazdu na parking i wysokość stawek, publikowanych w aktach prawa miejscowego.

Wyrok NSA z dnia 9 lipca 2020 r., sygn. akt: I OSK 19/20