Ani art. 29 ust. 2 ustawy, ani inne przepisy ustawy o drogach publicznych nie zawierają upoważnienia do wydania decyzji w sprawie odtworzenia zjazdu. Żądanie dotyczące odbudowy istniejącego zjazdu nie podlega rozstrzygnięciu w drodze postępowania administracyjnego. W szczególności przedmiotowe żądanie nie wymaga załatwienia przez wydanie decyzji administracyjnej lub postanowienia. Tak rozumiane roszczenie nie ma charakteru indywidualnej sprawy z zakresu administracji publicznej. Tak wynika z postanowienia WSA w Opolu z 19 grudnia 2019 r. sygn. II SAB/Op 70/19.

Sąd wskazał, że art. 29 ust. 2 ustawy o drogach publicznych stanowi jedynie normę kompetencyjną i nie określa formy działania organu, nie stanowi zatem normy postępowania o charakterze materialnoprawnym. Ustawodawca wskazuje jedynie podmiot zobowiązany do budowy i przebudowy zjazdów w sytuacji, gdy zarządca drogi do takiej budowy lub przebudowy przystępuje. W przypadku spełnienia warunków wskazanych w art. 29 ust. 2 ustawy o drogach publicznych zarządca drogi ma obowiązek podjąć czynność w postaci budowy lub przebudowy zjazdów czyniąc to albo na podstawie pozwolenia na budowę, bądź też w oparciu o dokonane zgłoszenie, w zależności od wykonywanych robót budowlanych. To jest zatem czynność nakazana prawem, którą w przypadku spełnienia innych warunków organ administracji zobowiązany jest podjąć. Poza zakresem sprawy o stwierdzenie bezczynności pozostają natomiast ewentualne ustalenia co do tego, czy zjazd istotnie istniał lub jakie były przyczyny ewentualnej rezygnacji zarządcy drogi z odtworzenia w dawnym miejscu zjazdu. Jest to sfera działań inwestycyjnych zarządcy w ramach prowadzonego procesu budowlanego, a nie działań w trybie ustawy o drogach publicznych.

Orzeczenie jest nieprawomocne. 

Źródło: CBOSA