Art. 72 ust. 1 pkt 5 ustawy prawo o ruchu drogowym nie można stosować wprost w przypadku, jeżeli uprawnione organy w państwie pochodzenia pojazdu, będącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, twierdzą, że wydany przez nie dokument jest jedynym dokumentem przekazywanym kupującym pojazdy, w celu ich ponownego zarejestrowania. Tak orzekł WSA w Kielcach sygn. II SA/Ke 561/10.

W uzasadnieniu wskazano, że celem Dyrektywy Rady Nr 1999/37/WE było ułatwienie ponownego wprowadzenia do eksploatacji pojazdów, które były poprzednio zarejestrowane w innym państwie członkowskim, a w tym kontekście, jak trafnie podniósł to autor skargi, rygoryzm organów rejestrujących wydaje się całkowicie sprzeczny z jej założeniami. Jeżeli organy rozstrzygające niniejszą sprawę miały wątpliwości co do przedstawionego przez skarżącego świadectwa sprzedaży, bądź co do treści tego dokumentu, to winny skorzystać z regulacji zawartej w art. 9 Dyrektywy Rady 1999/37/We i zwrócić się do organów francuskich z pytaniem, dlaczego nie został kupującemu wydany oryginał francuskiego dowodu rejestracyjnego oraz czy przepisy wewnętrzne tego państwa zezwalają na oddanie do dyspozycji właściciela dowodu rejestracyjnego sprowadzanego pojazdu, i dopiero po ustaleniu powyższych kwestii rozstrzygnąć, czy od strony można wymagać dostarczenia dowodu rejestracyjnego. Tylko gdyby okazało się, że z przyczyn leżących po stronie skarżącego nie został mu wydany dowód rejestracyjny, zasadna byłaby odmowa uwzględnienia jego wniosku o zarejestrowanie pojazdu.

Źródło: Orzecznictwo NSA