Zgodnie z definicją zawartą w Regulaminie nr 87 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) z dnia 30 czerwca 2010 r. - Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł jazdy dziennej przeznaczonych dla pojazdów o napędzie silnikowym (Dz. Urz. UE. L Nr 164/46) światła do jazdy dziennej są oświetleniem skierowanym do przodu, stosowanym w celu poprawy widoczności pojazdu w czasie jazdy w dzień.
Ponadto, na każdym świetle (lampie) zgodnym z typem homologowanym umieszcza się międzynarodowy znak homologacji – okręg otaczający literę „E”, po której następuje numer wskazujący kraj (np. E20 – Polska), który udzielił homologacji oraz dodatkowy symbol „RL”. Powyższe oznaczenia nie mogą być zmywalne lub łatwo usuwalne i powinny być widoczne po zamontowaniu świateł. Intensywność (dopuszczalna jest jedynie barwa biała) każdego ze świateł do jazdy dziennej nie może być mniejsza niż 400 cd (Kandela - jednostka światłości) w osi odniesienia oraz musi wynosić najwyżej 1200 cd w dowolnym kierunku, z którego jest widoczne. Światło posiadające więcej niż jedno źródło światła (tzw. paski świetlne) musi spełniać wymóg minimalnej światłości w przypadku awarii jednego ze źródeł światła, a w sytuacji gdy światło wysyłane jest ze wszystkich źródeł, nie może być przekroczona światłość maksymalna. Pole powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia światła każdej lampy musi wynosić co najmniej 25 cm2 i nie więcej niż 200 cm2.
Ponadto należy wskazać, że zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażania (Dz. U. z 2015 r., poz. 305 z późn. zm.) światła do jazdy dziennej nie są obowiązkowym wyposażeniem pojazdu samochodowego. Z uwagi na powyższe, decydując się na ich instalację w pojeździe należy pamiętać o zastosowaniu lamp posiadających dopuszczenie na rynek europejski (homologację), spełnieniu wymagań technicznych w zakresie właściwego rozmieszczenia i zastosowaniu odpowiednich połączeń elektrycznych (np. automatyczne włączenie świateł razem z rozruchem pojazdu).
Należy również podkreślić, że kontrola świateł do jazdy dziennej przeprowadzana jest każdorazowo przez uprawnionego diagnostę w okręgowej lub podstawowej stacji kontroli pojazdów po przedstawieniu pojazdu do badania technicznego przez właściciela [art. 81 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 z późn. zm.)]. Powyższe umożliwia szczegółową weryfikację sposobu montażu i działania świateł, w tym z zastosowaniem specjalistycznego sprzętu.
W odróżnieniu od kontroli na stacji diagnostycznej, kontrolę drogową cechuje selektywność. Kontrole stanu technicznego są często prowadzone przy okazji naruszenia innych przepisów ruchu drogowego. Ponadto, pojazdy zatrzymywane do kontroli drogowej są typowane na podstawie własnych obserwacji policjantów oraz informacji przekazanych przez osoby zgłaszające.
W praktyce policyjna kontrola świateł do jazdy dziennej w warunkach drogowych odbywa się organoleptycznie i ogranicza się do sprawdzenia ich działania, właściwego ocechowania (oznaczenia) lamp i ich umiejscowienia oraz połączeń elektrycznych. Policjanci nie sprawdzają jednak czy właściwa jest intensywność świecenia świateł do jazdy dziennej. Należy również podkreślić, że w przypadku istotnie odbiegających odległości wysokości montażu świateł funkcjonariusze dokonują zatrzymania dowodów rejestracyjnych wobec uzasadnionego przypuszczenia co do niesprawności technicznej pojazdu. Pomimo wskazanych wyżej ograniczeń w samym tylko 2015 roku policjanci ruchu drogowego wykryli ponad 128 tys. przypadków niewłaściwego oświetlenia.
Interpelacja nr 3034
