Z chwilą przypisania 25 (lub większej liczby) punktów, organ kontroli ruchu drogowego jest zobowiązany skierować takiego kierowcę na badania psychologiczne. Kierowca nie może już wtedy skorzystać z uprawnienia, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym kierowca wpisany do ewidencji, o której mowa w ust. 1, może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego.
wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 listopada 2015 roku, sygn. III SA/Wr 498/15, nieprawomocne
Wydana w oparciu o art. 82 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o kierujących pojazdami, tj. w przypadku przekroczenia liczby 24 punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego, decyzja o skierowaniu kierowcy na badania psychologiczne w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami, ma charakter decyzji związanej. Z treści przepisu wynika bowiem, że badaniu psychologicznemu przeprowadzonemu w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem podlega kierujący pojazdem silnikowym, który przekroczył liczbę 24 punktów za naruszenia przepisów ruchu drogowego. Kategoryczny charakter decyzji wyraża sformułowanie "podlega" niepozwalające organowi decyzyjnemu na uznaniowość. Przypisanie w sposób ostateczny kierowcy większej niż 24 liczby punktów karnych za naruszenia przepisów ruchu drogowego i wniosek organu kontroli ruchu drogowego o skierowanie kierowcy na badania psychologiczne są jedynymi elementami, które starosta bierze pod uwagę przy wydawaniu decyzji o skierowaniu na badania psychologiczne.
Bez znaczenia pozostaje ewentualne późniejsze zmniejszenie liczby punktów.
Odmienna interpretacja czyniłaby normę nakazującą skierowanie kierowcy na badania psychologiczne bezprzedmiotową, skoro po przekroczeniu liczby 24 punktów karnych każdy kierowca miałby możliwość skorzystania z samego tylko szkolenia, do którego ustawodawca nawiązał w art. 130 ust. 3 Prawa o ruchu drogowym, eliminując w ten sposób możliwość skutecznego uruchomienia bez wątpienia bardziej dolegliwej dla niego konsekwencji, w postaci konieczności obligatoryjnego poddania się badaniu psychologicznemu, które ma przesądzić o istnieniu bądź braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem.
Zdaniem Sądu, prawidłowa wykładania omawianych przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym, pozwala na właściwe odczytanie normy prawnej wypływającej z treści analizowanych przepisów z art.130 ust.1, 2 i 3 Prawa o ruchu drogowym, w sposób, który wyklucza możliwość zmniejszenia liczby punktów, na skutek uczestnictwa w szkoleniu w sytuacji, gdy odbycie szkolenia nastąpiło, już po przekroczeniu 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego.
Zaakceptowanie stanowiska przeciwnego pozostawałoby w kolizji z celem ustawy oraz mogłoby doprowadzić do zagrożenia dla ruchu drogowego, poprzez dopuszczenie do niego kierowców, którzy z różnych przyczyn utracili zdolność bezpiecznego kierowania pojazdami (por: wyrok NSA z dnia 22 marca 2011r. o sygn. akt I OSK 723/10).
