Organ nie powinien z błahych powodów cofać diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów. Przy zarzucie, że diagnosta dokonał  badania niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania niezbędne jest wskazanie w podstawie decyzji konkretnych przepisów określających zakres i sposób badania, których naruszenie zarzuca się diagnoście. Tak wynika z wyroku WSA w Łodzi z 5 lutego 2015 r. sygn. III SA/Łd 943/14. Orzeczenie jest nieprawomocne.

Cytujac za fragmentem uzasadnienia wyroku: art. 84 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym przyznaje staroście kompetencję do orzeczenia w drodze decyzji administracyjnej zakazu, który w swojej treści odpowiada orzeczeniu przez sąd powszechny środka karnego w postaci zakazu wykonywania określonego zawodu lub pełnienia funkcji. Biorąc pod uwagę dotkliwe sankcje przewidziane przez ustawodawcę wobec diagnosty, któremu zostanie wykazane naruszenie przepisów lub prowadzenie czynności kontrolnych z rażącym naruszeniem przyjętych zasad, konieczne staje się niezwykle wnikliwe i staranne badanie każdej tego rodzaju sprawy przez organy administracji publicznej.

Nie może być bowiem tak, że pochopne działanie organów i subiektywna ocena urzędników zadecyduje o tym, że w gruncie rzeczy z błahych powodów pozbawiać się będzie obywatela uprawnień, które decydują nie tylko o jego statusie zawodowym, ale także o sytuacji materialnej jego rodziny. Tym samym zadaniem organu administracyjnego jest w takiej sytuacji szczególnie wnikliwe zbadanie zakresu ewentualnych nieprawidłowości w wykonywaniu przez danego diagnostę funkcji i rozważenie, czy w okolicznościach konkretnej sprawy istnieją podstawy do wydania orzeczenia o cofnięciu uprawnień.

Źródło: CBOSA