W dniu 1 marca 2013 roku weszło w życie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011roku dotyczące praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2006/2004. Przepisy przedmiotowego rozporządzenia są stosowane bezpośrednio; poszczególne państwa członkowskie zostały natomiast zobowiązane do wyznaczenia krajowego organu odpowiedzialnego za egzekwowanie jego przepisów, sankcji stosowanych w przypadku naruszenia przepisów rozporządzenia, a także wyznaczenia terminali autobusowych i autokarowych, w których udzielana jest przewidziana w rozporządzeniu pomoc dla osób niepełnosprawnych. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej dopiero teraz przystąpił do wykonania tego obowiązku.

Do zaopiniowania przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego skierowany został projekt założeń projektu ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym. Projekt przewiduje:

• wskazanie jako organu odpowiedzialnego za egzekwowanie przepisów rozporządzenia (UE) nr 181/2011 w relacji przewoźnik – pasażer, w odniesieniu do przewozów międzynarodowych – organu właściwego do wydawania zezwoleń na wykonywanie przewozów regularnych osób w międzynarodowym transporcie drogowym, zaś w odniesieniu do przewozów krajowych – organizator publicznego transportu zbiorowego, właściwy ze względu na wydawanie uprawnień;
• nakładanie kar pieniężnych z tytułu naruszenia przepisów ustawy w odniesieniu do przewozów międzynarodowych przez organ właściwy do wydawania zezwoleń na wykonywanie przewozów regularnych osób w międzynarodowym transporcie drogowym, w odniesieniu do przewozów krajowych – organizatora publicznego transportu zbiorowego, w odniesieniu do naruszeń dotyczących dworców autobusowych – marszałka województwa;
• nałożenie obowiązku zorganizowania pomocy dla osób niepełnosprawnych (obejmujące zgodnie z treścią rozporządzenia umożliwienie tym osobom poinformowania o przybyciu do terminala, przemieszczanie się z wyznaczonego punktu do stanowiska odprawy, poczekalni albo miejsca wejścia na pokład pojazdu, wejście na pokład pojazdu, załadowanie swojego bagażu, odebranie swojego bagażu i opuszczenia pokładu pojazdu) na dworcach autobusowych, które są własnością (lub współwłasnością) jednostki samorządu terytorialnego, zlokalizowane są w mieście o liczbie mieszkańców powyżej 50 tys. oraz obsługują w roku kalendarzowym ponad 500 tys. pasażerów. Zgodnie z szacunkami Ministerstwa dworców takich jest 21. Ciężar dostosowania przedmiotowych dworców do przepisów rozporządzenia – wyliczony w odniesieniu do jednego dworca na kwotę przekraczającą nieco 100 tys. zł – będzie spoczywał na właściwych jednostkach samorządu terytorialnego. Źródłem środków finansowych ma być zwiększona opłata za korzystanie przez operatora i przewoźnika z dworca. Zgodnie z obowiązującymi obecnie przepisami opłata ta w odniesieniu do dworców zarządzanych przez jednostki samorządu terytorialnego nie może być większa niż 1 zł; w przypadku dworców, gdzie będzie organizowana pomoc dla niepełnosprawnych maksymalna opłata ma zostać podniesiona do 2 zł.

Projekt będzie rozpatrywany przez Zespół ds. Infrastruktury, Rozwoju Lokalnego, Polityki Regionalnej oraz Środowiska.