Wprowadzona przez ustawodawcę możliwość wydania skierowania na różnych podstawach prawnych, za każdym razem z innych przyczyn, jak również kategoryczne sformułowanie przepisu art. 124 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym "badaniu psychologicznemu ... podlega" – uprawnia do wniosku, że organ kierujący nie ma wyboru co do wydania skierowania na badania jeśli zostaną spełnione odpowiednie warunki.

Taki wynik wykładni gramatycznej znajduje potwierdzenie również przy zastosowaniu wykładni funkcjonalnej. Celowe jest bowiem poddawanie szczególnie restrykcyjnej kontroli stanu zdrowia i eliminowanie z ruchu drogowego tych kierowców, którzy nagminnie naruszają przepisy prawa. Zapewnienie bezpieczeństwa w ruchu lądowym powinno stanowić kategorię nadrzędną wobec interesu kierowcy wielokrotnie niestosującego się do zasad obowiązujących na drogach. W konsekwencji niepoddanie się każdorazowo badaniom powinno skutkować zastosowaniem podstawy z art. 140 ust. 1 pkt 4 "c" prawa o ruchu drogowym.

Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 14 czerwca 2012 r. sygn. II SA/Bk 192/12

Źródło: Orzecznictwo NSA