Brak jest przepisów zarówno w ustawie z 1982 r. - Karta Nauczyciela, jak i ustawie o samorządzie gminnym upoważniających wójta, burmistrza czy teżprezydenta miasta jako organy wykonawcze jednostek samorządu terytorialnego, do podziału środków przeznaczonych na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli na środki pozostające do dyspozycji organu prowadzącego i dyrektora szkoły (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 1 sierpnia 2014 r. II SA/Go 584/14).
Zgodnie z art. 70a ust. 1ustawy Karta Nauczyciela w budżecie organów prowadzących szkoły wyodrębnia sięśrodki na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli z uwzględnieniem doradztwa metodycznego - w wysokości 1% planowanych rocznych środków przeznaczonych na wynagrodzenia osobowe nauczycieli, z zastrzeżeniem ust. 2. Zgodnie natomiast z ust. 2powołanego artykułu przepis ust. 1nie obejmuje finansowania publicznych placówek doskonalenia nauczycieli i bibliotek pedagogicznych prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego. Natomiast przepis art. 91dustawy Karta Nauczyciela określa który organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje zadania i kompetencje organu prowadzącego określone w poszczególnych przepisach ww. ustawy.
Zgodnie z powyższym przepisem kompetencje w zakresie realizacji zadania określonego w art. 7a ust. 1posiada rada gminy, rada powiatu, sejmik samorządowy. Z powyższego przepisu w sposób oczywisty wynika obowiązek gminy jako organu prowadzącego szkołędo przeznaczania, czyli corocznego zabezpieczenia we własnym budżecie tj. w budżecie gminy, który jest uchwalany przez radęgminy, odpowiednich środków finansowych na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli. W powołanej sprawie w budżecie gminy takie środki zabezpieczono, co wynika z przedłożonego przez organ wypisu uchwały w sprawie uchwały budżetowej Gminy na 2014 rok.
W oparciu o delegacjęustawowąz art. 70a ust. 6ustawy Minister Edukacji Narodowej i Sportu wydałw dniu 29 marca 2002 r. rozporządzeniew sprawie sposobu podziału środków na wspieranie doskonalenia zawodowego nauczycieli pomiędzy budżety poszczególnych wojewodów, form doskonalenia zawodowego dofinansowywanych ze środków budżetowych organów prowadzących szkoły, wojewodów, ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania oraz szczegółowych kryteriów i trybu przyznawania tych środków.
Mając na uwadze treśćart. 70a ust. 1i 6i art. 91dustawy Karta Nauczyciela oraz powołane wyżej rozporządzenie należy stwierdzić, że art. 71a ust. 1Karty Nauczyciela nie zawierałdelegacji ustawowej do wydania przez organ wykonawczy gminy, czyli w powołanej sprawie burmistrza, objętego skargązarządzenia. Przepis ten zawiera jedynie delegacjęustawową dla rady gminy do wyodrębnienia w budżecie środków na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli w wysokości wskazanej w tym przepisie. Zdaniem Sądu takiej delegacji nie można było równieżupatrywaćw powołanym w zaskarżonym zarządzeniu rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie sposobu podziałów środków na wspieranie doskonalenia zawodowego nauczycieli. W §7tegożrozporządzenia upoważniono organ prowadzący do corocznego ustalenia w porozumieniu z dyrektorami szkółi placówek maksymalnych kwot dofinansowania opłat, o których mowa w §2 ust. 2 pkt 1rozporządzenia, oraz specjalności i form kształcenia, na które dofinansowanie jest przeznaczone. W rozporządzeniu tym w odróżnieniu od postanowieńart. 91dustawy Karta Nauczyciela nie określono, które zadania i kompetencje organu prowadzącego szkołę, wykonująposzczególne organy danej jednostki samorządowej (stanowiący czy wykonawczy). W art. 91dustawy Karta Nauczyciela nie wskazano, który z organów posiada kompetencje do corocznego ustalania maksymalnych kwot dofinansowania opłat z tytułu dokształcania o których mowa w §2 ust. 2 pkt 1rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29 marca 2002 r. Wobec braku wyraźnego uregulowania powyższej kwestii ww. aktach prawnych należy odwołaćsiędo regulacji prawnych zawartych w ustawieo samorządzie gminnym.
Ustawa o samorządzie gminnym w art. 18 ust. 1przyznaje domniemanie właściwości na rzecz organu stanowiącego i kontrolnego - rady gminy, ale równieżwyznacza granice tego domniemania, stanowiąc: że do właściwości rady gminy należąwszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowiąinaczej. Zawarte w art. 18 ust. 1ustawy o samorządzie gminnym wyliczenie tylko z pozoru ma charakter wyczerpujący. Katalog ten nie ma jednak charakteru zamkniętego i jest katalogiem otwartym. Ustawodawca nie zastosowałwprawdzie zwrotu "w szczególności", który determinowałby otwarty charakter katalogu, ale przesądza o tym treśćart. 18 ust. 2 pkt 15tej ustawy, zgodnie z którym w grupie wyłącznych kompetencji rady gminy jest także "stanowienie w innych sprawach zastrzeżonych ustawami do kompetencji rady gminy".
Wbrew stanowisku organu zawartego w odpowiedzi na skargęsprawy uregulowane w zaskarżonym zarządzeniu, a w szczególności ustalanie corocznie maksymalnych kwot dofinansowania opłat za określone formy dokształcania nauczycieli oraz specjalności i form kształcenia o których mowa w §7rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i sportu z dnia 29 marca 2002 r. nie należądo zakresu spraw jakie organ wykonawczy gminy może uregulowaćw oparciu o art. 31ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym kieruje on bieżącymi sprawami gminy i reprezentuje jąna zewnątrz. Tym samym mając na uwadze domniemanie wynikające z art. 18ust. ustawy o samorządzie gminnym należy stwierdzić, że organem właściwym do uregulowania spraw wymienionych w §7rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29 marca 2008 r. jest rada gminy, a nie burmistrz miasta.
Źródło: CBOSA
