Wszyscy znamy ciężkie położenie finansowe szkół. I od wielu dziesięcioleci polskie szkoły – choć kiedyś „państwowe", a teraz „publiczne" – są wspomagane finansowo przez rodziców. Dawniej „składkę" rodziców na szkołę zbierał tzw. komitet rodzicielski, teraz robi to rada rodziców.

Rada to według obowiązującej ustawy o systemie szkolnictwa w Polsce jeden z ustawowych organów szkoły, oprócz dyrektora, rady pedagogicznej i samorządu uczniowskiego. Ustawa wymienia kompetencje rady rodziców, a wśród nich gromadzenie funduszy z dobrowolnych składek rodziców i innych źródeł, w celu wspierania działalności statutowej szkoły. Należy jednak pamiętać, że dobrowolna składka nie może być obowiązkową daniną.

Dzieje się tak, gdy rodzice poddawani są presji, aby płacili składkę w ustalonej z góry wysokości. Zdarza się, że taka uchwała zostaje podjęta na początku roku szkolnego, aby z zebranych od rodziców pieniędzy planowo pokrywać koszty działalności szkoły, na które nie ma środków w jej planie finansowym. Uchwała taka jest sprzeczna z ustawą. Są też przypadki, że taka błędna praktyka zostaje usankcjonowana w regulaminie rady rodziców. Zapis taki powinien być z regulaminu usunięty.

Ważne też, aby pieniądze od rodziców nie były zbierane na tzw. zeszyt, czyli bez osobnego pokwitowania wydawanego wpłacającemu. Najlepiej, żeby to był powszechnie stosowany druk KP – kasa przyjmie. Oryginał należy się wpłacającemu, a kopia pozostaje w dokumentacji finansowej rady rodziców. Stąd wymóg prowadzenia przez radę choćby szczątkowej księgowości, na podstawie której można ustalić, jakie środki rada zebrała i na co zostały one wydane. Zasady wydatkowania tych środków określać musi regulamin rady.