Związek Gmin Warmińsko-Mazurskich wydał stanowisko dotyczące kierunku prac nad przepisami dotyczącymi zaopatrzenia ludności w wodę.
W przekazanym członkom Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego stanowisku Zarządu Związku Gmin Warmińsko-Mazurskich w sprawie zmian dotyczących taryf za wodę i roli organu regulacyjnego z dnia 3 września można znaleźć propozycje ogólnych, kierunkowych działań jakie powinno podjąć Państwo w zakresie polityki zaopatrzenia w wodę.
W pierwszej kolejności, Związek uważa, że to gminy powinny ustalać taryfy za wodę. Wskazano, że prawo powinno zapewnić dostawcom wody odpowiedni poziom taryf tak, aby ceny w pełni rekompensowały koszty utrzymania i odnowy infrastruktury, zapewniały odpowiednio wykształconą kadrę oraz umożliwiały działania niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków.
Związek Gmin Warmińsko-Mazurskich nie wyklucza istnienia regulatora. Zdaniem samorządowców, powinien istnieć niezależny organ weryfikujący (regulator) czy koszty są uzasadnione i zoptymalizowane.
„Organ regulacyjny powinien zostać wzmocniony i służyć nie tylko kontroli taryf, ale także zbieraniu i ocenie danych dotyczących poziomu świadczenia usług oraz prowadzeniu działań wspierających (w szczególności małe gminy) w zapewnieniu minimalnych określonych standardów zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków” – można przeczytać w przekazanym stanowisku.
Wskazano też, jakie powinny być obowiązki takiego regulatora. Według samorządowców z Mazur i Warmii powinno się w tym znaleźć:
- prowadzenie portalu zapewniającego dostęp dla gmin, operatorów i konsumentów w zakresie informacji dotyczących efektywności świadczenia usług wodno-kanalizacyjnych, taryf, bezpieczeństwa wody i innych informacji służących ocenie porównawczej i kontroli rządowej oraz społecznej usług zaopatrzenia w wodę,
- udzielanie porad i wsparcia finansowego w zakresie przeprowadzania analiz i wyboru optymalnych rozwiązań technicznych, technologicznych i finansowych,
- okresowe kontrole w przypadku nadmiernego wzrostu cen czy przekroczenia wskaźników efektywności,
- rozpatrywanie skarg odbiorców usług na cenę wody i ścieków (przed skierowaniem do sądu, który powinien być drugą instancją),
- przygotowywanie okresowych analiz, sprawozdań, prowadzenia benchmarkingu,
- opracowanie krajowych standardów jakości świadczenia usług zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków.
W stanowisku odniesiono się również do kwestii opłat za wodę. Pada propozycja wprowadzenia opłaty stałej (opłaty za dyspozycyjność), niezbędnej do utrzymania systemu zaopatrzenia, bez względu na ilość dostarczanej wody.
„Utrzymanie odpowiedniego stanu infrastruktury poprzez wydzielenie niezbędnych kosztów w formie opłaty stałej jest zdecydowanie lepszym krokiem w kierunku poprawy dostępu do bezpiecznej wody niż wprowadzanie taryf socjalnych. Znacznie ułatwi zarządzanie (opłata stała odnosi się do jednego przyłączenia, bez względu na trudną do ustalenia liczbę osób zamieszkujących lokal), zarówno w ramach podmiotu dostarczającego wodę jak i świadczącego usługi socjalne w gminach (zapewnienie stałego dostępu chociażby minimalnej ilości wody jest dla osób ubogich ważniejsze niż cena za metr sześcienny.” – czytamy w stanowisku.
Całość stanowiska do pobrania pod naszym artykułem.
