Wznowienie w trybie art. 39 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne znaków granicznych (a nie granic działek) może nastąpić tylko przy braku sporu właścicieli sąsiednich nieruchomości co do pierwotnego położenia tych znaków i przy istnieniu dokumentów potwierdzających to położenie. Wyrok WSA w Łodzi z 17 maja 2022 r. sygn. III SA/Łd 233/22.

Sąd wskazał, że istotą wznowienia znaków granicznych jest ich fizyczne odtworzenie, a więc przywrócenie stanu, jaki istniał przed ich przesunięciem, uszkodzeniem lub zniszczeniem. Skorygowanie dotychczasowego przebiegu granic między działkami nie jest dopuszczalne w trybie postępowania w przedmiocie wznowienia znaków granicznych. Sąd podkreślił także że istota wznowienia znaków granicznych nie pozwala też skorygować w trybie art. 39 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne miejsca usytuowania tych znaków.

W sprawie Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego uchylił decyzję Prezydenta Miasta w sprawie wprowadzenia zmiany w ewidencji gruntów i budynków i umorzył postępowanie. Sąd oddalił skargę na decyzję umorzeniową.

W realiach sprawy brak jest dokumentów wskazujących, aby kiedykolwiek punkty graniczne działek, których dotyczyło postępowanie były stabilizowane znakami granicznymi. Organ odwoławczy słusznie wywiódł, że jeśli nie ma dowodów w postaci znaków i śladów granicznych oraz miarodajnych dokumentów potwierdzających by punkty graniczne były kiedykolwiek stabilizowane, to nie było podstaw do ich wznawiania. Sąd podkreślił, że samo przyjęcie do zasobu dokumentacji technicznej z prac geodezyjnych nie oznacza, że organ ma bezrefleksyjnie wprowadzić zmiany w ewidencji gruntów i budynków, pomimo dostrzeżonych wątpliwości albo rozbieżności wynikających z posiadanych dokumentów. 

Wyrok jest nieprawomocny.

Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl