WSA w Gdańsku: Budowa związana z przeciwdziałaniem COVID-19 powinna zmierzać do minimalizacji zagrożenia dla zdrowia publicznego, a nie wprowadzać udogodnienia dla inwestorów prywatnych. Na mocy art. 12 ustawy o COVID-19 inwestorzy otrzymali daleko idące przywileje w stosunku do innych inwestorów, działających w zwykłych rygorach wskazanych w tym przepisie ustawy, do których są oni obowiązani się stosować, co oznacza, że przesłanka "przeciwdziałania COVID-19" musi być interpretowana rygorystycznie, a jako daleko idący wyjątek, również zawężająco.

Przypomnijmy, że w art. 12 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych wprowadzono szczególną regulację w zakresie budowy obiektów budowlanych w związku z przeciwdziałaniem COVID-19. Art. 12 utracił moc ale skutki prawne i faktyczne tej regulacji, wobec licznych przypadków nadużywania jej przez inwestorów, zostaną na dłużej.

W sprawie sąd oddalił skargę na decyzje organów nadzoru budowalnego nakazującą rozbiórkę domku letniskowego. Sąd podkreślił, że jeśli inwestycja służy innemu celowi niż przeciwdziałanie covid, przez co należy rozumieć taką budowę, która jedynie ubocznie mogła przyczynić się do przeciwdziałania COVID-19 i równocześnie nie powodowała zwiększenia stopnia zagrożenia rozprzestrzeniania się COVID-19 to nie podlega ona rygorowi specjalnemu, wynikającemu z art. 12 ustawy o COVID-19. Przeciwna interpretacja, wskazująca na brak jakichkolwiek ograniczeń podmiotowych i przedmiotowych w stosowaniu art. 12 ustawy o COVID-19 stałaby w sprzeczności z konstytucyjnymi zasadami równości, a także sprawiedliwości i proporcjonalności wywodzonych z zasady demokratycznego państwa prawa.

Wyrok WSA w Gdańsku z 1 grudnia 2021 r. sygn. II SA/Gd 241/21. Orzeczenie jest nieprawomocne.

Źródło: CBOSA