Bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w danej sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, czy innego aktu.
Dla stwierdzenia bezczynności organu nie ma przy tym znaczenia fakt, z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność ta została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu, ani stopień przekroczenia terminu załatwienia sprawy. Te okoliczności będą miały jedynie znaczenie przy ocenie charakteru stanu zwłoki, a więc czy przybrała ona postać rażącego naruszenia prawa.
Dla oceny, czy organ pozostaje w bezczynności w zakresie udzielenia informacji publicznej, istotne znaczenie ma ustalenie czy dysponuje on informacją, która jest informacją publiczną w rozumieniu art. 6 stawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 902), dalej "u.d.i.p.", oraz że jest on podmiotem zobowiązanym do udostępnienia tej informacji. W dalszej kolejności ustaleniu podlega, czy organ udostępnił żądaną informację (lub podjął inne ustawą określone czynności) we wskazanym ustawą terminie (art. 13 ust. 1 i 2 u.d.i.p.).
Na gruncie sprawy rozpatrywanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach z dnia 19 lipca 2023 r. (II SAB/Ke 71/23) WSA uznał, że w świetle powyższych przepisów nie ulega wątpliwości, że organ w tejże sprawie nie dochował terminów ustawowych przewidzianych na udzielenie informacji, co oznacza, że dopuścił się bezczynności. W ocenie Sądu dla takiej oceny - wbrew twierdzeniu organu - nie ma znaczenia powoływana w odpowiedzi na skargę okoliczność nieprawidłowego działania poczty elektronicznej. Nie ulega wątpliwości, że wniosek został wysłany przez skarżącego na prawidłowy adres e-mail.
Wszelkie skutki trudności, błędów czy nieprawidłowości w zakresie kształtowania i obsługiwania przez organy administracji publicznej oficjalnych systemów służących do komunikacji z tymi organami np. poczty elektronicznej czy systemu ePuap, nie mogą być przerzucane na korzystających z tych systemów, a więc na podmioty korzystające z konstytucyjnego prawa dostępu do informacji publicznej.
Ryzyko nieodebrania przez organ wysłanego do niego przy użyciu poczty elektronicznej wniosku, skierowanego na oficjalnie podany adres poczty elektronicznej organu, obciąża ten organ, wobec czego Sąd nie mógł odstąpić od uznania, że w rozpoznawanej sprawie organ pozostawał w bezczynności do czasu udzielenia żądanej informacji publicznej.
Orzeczenie nieprawomocne.
Źródło: CBOSA
