Brak należytego umotywowania zasadności uchwalenia opłat w kontekście określonych kryteriów ustawowych - nosi cechę arbitralności i nie buduje zaufania członków wspólnoty samorządowej do organów samorządu stanowiących prawo - stwierdził NSA w wyroku z dnia 14 lipca 2020 r., sygn. akt: I OSK 2888/19.

W orzecznictwie podkreśla się, że zasada rzetelnej legislacji wymaga, aby w sytuacji, gdy ustawodawca pozostawił organowi powiatu pewien margines swobody w ustanowieniu regulacji prawnych, w uzasadnieniu uchwały wskazane były argumenty przemawiające za przyjęciem konkretnych rozwiązań.

W orzecznictwie podkreślano również, że wysokość kosztów, o których mowa w art. 130a ust. 6 Prawa o ruchu drogowym, powinna być tak skalkulowana, aby można było ocenić ich rzeczywistą, a nie tylko hipotetyczną wielkość, która powinna być równa lub niewiele wyższa od wpływów. Natomiast ponieważ uchwała w przedmiocie ustalenia opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów jest podejmowana na kolejny rok kalendarzowy, to jedynym wyznacznikiem mogą być tu dane z lat ubiegłych, przy czym nie muszą one wcale być adekwatne do roku kolejnego (por. wyroki NSA z 21 maja 2020 r. sygn. akt I OSK 1612/19 oraz 27 kwietnia 2020 r. sygn. akt I OSK 973/19, sygn. akt I OSK 885/19). Dopuszczano wreszcie możliwość uzasadnienia przyjętych w uchwale stawek opłat na etapie postępowania nadzorczego lub postępowania sądowego, podkreślając, że celem uzasadnienia jest umożliwienie kontroli legalności działania organów uchwałodawczych (por. wyrok NSA z 27 kwietnia 2020 r. sygn. akt I OSK 963/19 i 18 maja 2020 r. sygn. akt I OSK 1634/19).