Rezerwa celowa na zarządzanie kryzysowe jest rezerwą z określoną minimalną wielkością naliczaną przy uwzględnieniu wymienionych w art. 26 ust. 4 ustawy rodzajów wydatków planowanych w budżecie JST.
Niemniej, pomimo jasnego brzmienia przepisu, w uchwałach budżetowych stwierdzano wiele naruszeń polegających głównie na nieprawidłowym, zaniżonym ustaleniu kwoty rezerwy.
W związku z tym, że wskazana rezerwa w razie niezaistnienia w roku budżetowym sytuacji kryzysowych nie może zostać rozwiązana organy wykonawcze mają istotne problemy z zastosowaniem w praktyce art. 26 ust. 4 ustawy o zarządzaniu kryzysowym, poprzez zgodne z prawem przeznaczenie środków z rezerwy na realizację zadań własnych z zakresu zarządzania kryzysowego.
Przykładowo w rozstrzygnięciach nadzorczych Regionalne Izby Obrachunkowe zakwestionowały legalność przeznaczenia środków z przedmiotowej rezerwy celowej na:
- wydatki bieżące zadań z zakresu oświaty,
- zwiększenie wydatków na obsługę długu publicznego
- wydatki – zwrot do budżetu państwa nienależnie pobranej subwencji ogólnej za lata poprzednie,
- zakup materiałów na remont świetlicy wiejskiej i na działalność sportową,
- zwiększenie wydatków majątkowych w dziale – Programy profilaktyki zdrowotnej (sfinansowanie zakupu wyposażenia karetki dla szpitala powiatowego),
- zadanie bieżące, tj. usługi czyszczenia rowów melioracyjnych na obszarze gminy oraz zakup materiałów do udrażniania tych rowów,
- ekwiwalent pieniężny dla członków ochotniczej straży pożarnej uczestniczących w działaniu ratowniczym lub szkoleniu,
- doraźne działania z zakresu ochrony ludności i bezpieczeństwa publicznego (zapewnienie zakwaterowania i transportu ludziom poszkodowanym w wyniku różnego rodzaju zagrożeń do miejsc czasowego zamieszkania),
- prowadzenie szkolenia obronnego,
- sfinansowanie zakupu specjalistycznego umundurowania taktycznego dla Wydziału Zabezpieczenia Miasta Komendy Miejskiej Policji,
- wydatki z tytułu kosztów postępowania sędziowskiego i prokuratorskiego oraz odsetek.
Przegląd orzecznictwa Regionalnych Izb Obrachunkowych w powoływanym zakresie prowadzi do wniosku, że wykładnia legalności dokonania podziału rezerwy na zarządzanie kryzysowe wymaga analizy wydatku pod kątem spełnienia norm wyznaczających prawne granice działania JST w zakresie nie tylko realizacji zadań własnych, lecz także jednoczesnego spełnienia kryteriów zarządzania kryzysowego określonych w art. 2 ustawy o zarządzaniu kryzysowym.
