Jak pisze Marta Szafarowska, w Polsce leasing finansowy jest w całości traktowany jako dostawa towaru. Oznacza to, że 8 procentowy VAT jest pobierany z góry, zarówno od wartości sprzętu medycznego, jak i od odsetek od oprocentowania rozłożonej na raty płatności. To powoduje, że szpitale chętniej wybiorą pożyczkę.

Z punktu widzenia kontraktowania przez szpitale świadczeń w Narodowym Funduszu Zdrowia forma posiadania sprzętu czy aparatury medycznej, nie ma istotnego znaczenia. Liczy się sam fakt wyposażenia szpitala w taki sprzęt. Z tego względu, w zasadzie, szpitale mogą finansować nabycie środków trwałych zarówno kredytem, jak i korzystać z leasingu tych środków. Ze względów podatkowych leasing wydaje się jednak mniej korzystny dla podmiotu leczniczego niż kredyt bądź pożyczka.

W innych krajach członkowskich Unii Europejskiej powszechnym sposobem postepowania jest traktowanie odsetek od leasingu finansowego jako wynagrodzenia za usługę finansową, zwolnioną od podatku od towarów i usług VAT. W Polsce uznaje się jednak, iż oba te elementy podlegają opodatkowaniu stawką właściwą dla samego towaru, czyli 8 procent w przypadku wyrobów medycznych.

Jeszcze mniej korzystnie wypada leasing operacyjny, traktowany jako świadczenie usług, a tym samym opodatkowany standardową stawką podatku VAT, która wynosi 23 procent. W efekcie zawarcia umowy sprzęt medyczny również może zostać nabyty w ten sposób przez szpital. Ta forma leasingu podraża jednak istotnie koszt korzystania ze sprzętu lub aparatury medycznej.

Źródło: Marta Szafarowska, Medicalnet