Powód (Szpital) wykonując ciążący na nim obowiązek ustawowy, nie może ponosić negatywnych konsekwencji natury ekonomicznej z tego względu, że pozwany (NFZ) nie posiada wystarczających środków na zaspokojenie roszczeń wszystkich świadczeniodawców. Problem ten dla dobra pacjentów winien zostać jak najszybciej rozwiązany, jednakże nie kosztem podmiotów leczniczych.
Tak wynika z wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z 12 lutego 2013 r. sygn. Sygn. akt: I C 472/12. W sprawie Sąd zajmował się m.in. zarzutem NFZ o naruszeniu zasad współżycia społecznego przez Szpital.
W rozpatrywanej przez Sąd sprawie Narodowy Fundusz Zdrowia wnosząc o oddalenie powództwa o zapłatę z tytułu tzw. nadwykonań, powołał się na naruszenie przez szpital na naruszenie zasad współżycia społecznego (art. 5 Kodeksu cywilnego). NFZ wskazał, że roszczenie Szpitala narusza te zasady, gdyż nie uwzględnia zasady równego traktowania wszystkich świadczeniodawców. Pozwany zaznaczył, że sytuacja występowania „nadwykonań" w placówkach służby zdrowia jest powszechna. Finansowanie tego typu świadczeń jest wtedy możliwe, gdy pozwany otrzyma dodatkowe środki na ten cel, przy czym musi on sprawiedliwie je podzielić pomiędzy wiele szpitali. Tym samym, w ocenie pozwanego, roszczenie powoda nie uwzględnia tych realiów i prowadzi de facto do pokrzywdzenia innych świadczeniodawców.
Sąd zasądzając dochodzoną przez szpital kwotę, podkreślił, że przyjęcie argumentacji NFZ prowadziłoby w istocie do unikania przez zakłady lecznicze konieczności przeprowadzania zabiegów ratujących zdrowie lub życie w sytuacji, gdy doszło już do przekroczenia limitu zawartego w umowie, bowiem w sytuacji udzielenia takiego świadczenia szpital pozbawiony byłby możliwości dochodzenia swoich roszczeń na drodze sądowej i stałby się uzależniony jedynie od możliwości finansowych pozwanego, subiektywnie rozumianych wyłącznie przez ten podmiot.
