Za medialną dyskusją w sprawie zasad korzystania przez lekarzy oraz pielęgniarek i położnych z klauzuli sumienia pojawiły się propozycje konkretnych rozwiązań legislacyjnych – niektóre skrajnie różne. Dwie z nich w sposób zasadniczy odnoszą się do organizacji udzielania świadczeń przez podmiot leczniczy.

Całkowita rezygnacja z możliwości powołania się na klauzulę sumienia – taką propozycję zmian w przepisach zawiera projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej, złożony w Sejmie przez Twój Ruch 10 lipca br.

Zupełnie odmienny projekt skierował kilka dniu temu do laski marszałkowskiej klub poselski Sprawiedliwa Polska. Projektodawcy zaproponowali nowe brzmienie art. 39 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty. Zgodnie z tą propozycją „art. 39. Lekarz może powstrzymać się od wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 30, z tym że ma obowiązek uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej. Lekarz wykonujący swój zawód na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby ma ponadto obowiązek uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego”. W myśl tej propozycji lekarz nie będzie już zobowiązany do wskazania innego lekarza, który wykona świadczenie.

Kolejna projekt nowelizacji przedłożyła grupa posłów SLD, którzy zaproponowali aby w przypadku skorzystania przez lekarza z klauzuli sumienia świadczeniodawca zobowiązany był do posiadania umowy z podwykonawcą, który świadczenie zdrowotne wykona.

Na końcu warto wspomnieć o inicjatywie Rzecznika Praw Obywatelskich. W wystąpieniu do Ministra Zdrowia Rzecznik zaproponowała, żeby obowiązek zagwarantowania realnej możliwości uzyskania świadczenia został przeniesiony z lekarza na publicznoprawne podmioty instytucjonalne wykonujące działalność leczniczą na zlecenie państwa finansowaną ze środków publicznych.