Organ w ramach przysługującego uznania administracyjnego dokonuje oceny hierarchii zgłaszanych potrzeb, którą obowiązany jest ustalać w odniesieniu do ogólnej liczby osób ubiegających się o pomoc oraz zgłoszonych przez te osoby żądań oraz przy uwzględnieniu wysokości środków finansowych przeznaczonych na ten cel.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że organ nie może zabezpieczyć wszystkich potrzeb osób ubiegających się o pomoc ani udzielać świadczeń w oczekiwanej przez te osoby wysokości. Działanie organu w ramach uznania administracyjnego oznacza zatem załatwienie sprawy zgodnie ze słusznym interesem obywatela, o ile nie stoją temu na przeszkodzie interes społeczny i możliwości organu w zakresie posiadanych uprawnień i środków.

Celem pomocy społecznej jest umożliwianie osobom i rodzinom przezwyciężania trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości a rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy, przy czym potrzeby tych osób powinny być uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.

Niniejszy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym Prezydent Miasta odmówił przyznania skarżącemu świadczenia w formie zasiłku celowego oraz zasiłku celowego specjalnego na pokrycie kosztów asystenta osoby niepełnosprawnej. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji przywołał ustalenia poczynione w trakcie wywiadu środowiskowego, zgodnie którymi skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jego dochód wynosi 785,17 zł (504,06 zł - zasiłek stały, 281,11 zł - dotacja mieszkaniowa). Ustalony w ten sposób dochód przekracza ustawowe kryterium dochodowe wynoszące dla gospodarstwa jednoosobowego 776 zł. Na tej podstawie organ przyjął, że skarżący nie spełnia kryteriów do przyznania pomocy w formie zasiłku celowego.

Sąd w uzasadnieniu wyroku wskazał, że w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji wskazane zostały wyraźnie powody zajętego stanowiska i wydanego rozstrzygnięcia. Jednocześnie organy w sposób przekonujący wyjaśniły, że środki, jakimi dysponują nie są wystarczające do zaspokojenia wszystkich zgłaszanych potrzeb w pełnej wnioskowanej wysokości. Nie można przy tym nie dostrzec, że pomimo, iż w przepisach ustawy o pomocy społecznej nie przewidziano obligatoryjnego obowiązku zawarcia w uzasadnieniu decyzji szczegółowych danych dotyczących możliwości finansowych organu pomocy społecznej oraz ilości środków finansowych, jakimi organ dysponuje i ilości osób korzystających z tej formy pomocy.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 czerwca 2024 r., sygn. II SA/Gl 1985/23

Źródło: CBOSA