Art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej znajduje zastosowanie do wszystkich osób, które kierują jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej. Ustawa nie różnicuje bowiem wymogów stawianych tym osobom w zależności od podstawy, w oparciu o którą mają one wykonywać czynności leżące w gestii kierownika jednostki (akt powierzenia obowiązków, akt powołania, czy umowa o pracę).

Przyjęcie odmiennego poglądu prowadziłoby w istocie do obejścia przepisów prawa, mających na celu powierzanie stanowiska osobom dającym rękojmię prawidłowego wykonywania obowiązków kierownika jednostki pomocy społecznej. Ustawodawca nie przewidział wyłączenia stosowania wskazanych wymogów do osób, którym powierzono czasowe wykonywanie obowiązków kierownika, jak to uczynił w art. 122 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej w stosunku do osób kierujących placówkami rodzinnymi oraz centrami usług społecznych, o których mowa w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o realizowaniu usług społecznych przez centrum usług społecznych.

Wbrew stanowisku prezentowanemu przez skarżącego kasacyjnie, w wymiarze praktycznym powierzenie pełnienia obowiązków kierownika gminnego ośrodka pomocy społecznej nie różni się od powierzenia stanowiska kierownika tej jednostki, ponieważ w obu przypadkach na osobę kierującą tą jednostką delegowane są kompetencje, uprawnienia i obowiązki związane ze stanowiskiem kierownika. Z tego względu, w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania ośrodka pomocy społecznej, koniecznym jest by wymogi przewidziane w art. 122 ust. 1  spełniały także osoby, którym powierzono pełnienie obowiązków kierownika tego ośrodka. Co istotne, obydwa wymogi, tj. posiadanie co najmniej 3-letniego stażu pracy w pomocy społecznej oraz specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej, muszą być spełnione łącznie.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2023 r., sygn. I OSK 1246/23

Źródło: CBOSA