Ten serwis używa cookies i podobnych technologii, brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Więcej »

Zrozumiałem

Strefy płatnego parkowania – ciekawy wyrok WSA

Strefy płatnego parkowania – ciekawy wyrok WSA fotolia.pl

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie nie przychylił się do skarg Prokuratora Rejonowego na uchwały Rady Miasta: w przedmiocie ustalenia strefy płatnego parkowania, opłat za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych Miasta oraz sposobu ich pobierania i w przedmiocie zmiany tejże uchwały. W uzasadnieniu WSA zwrócił uwagę na trzy interesujące kwestie. Jakie?

Po pierwsze w ocenie Sądu zasady obowiązujące przy parkowaniu samochodów oraz sposób pobierania opłat, objęte przepisami zaskarżonej uchwały, mogły przybrać formę regulaminu, będącego załącznikiem do uchwały. Jak zauważył WSA przepisy ustawy o drogach publicznych nie zawierają nakazu, żeby uregulowania (przepisy) dotyczące obszaru SPP i opłat za postój na tym terenie znajdowały się bezpośrednio w samej uchwale. Analiza przepisów załącznika do uchwały – Regulamin SPP zdaniem Sądu wskazywała na to, że prawie wszystkie przepisy dotyczą opłat obowiązujących na terenie SPP, w tym opłat abonamentowych, opłat zryczałtowanych, opłaty dodatkowej, zerowej stawki opłaty. Jedynie w jednym z przepisów załącznika wprowadzono regulację dotyczącą zasad parkowania pojazdów, tj. określono dni i godziny obowiązywania opłat za postój na terenie SPP. Powyższe uregulowanie nie naruszało jednak według Sądu art. 13b ust.1 ustawy o drogach publicznych.

Idąc dalej Wojewódzki Sąd przywołał pogląd NSA wyrażony w wyroku z dnia 7 października 2011 r., sygn. akt I OSK 1276/11, w którym Naczelny Sąd stwierdził, że ustawodawca, wprowadzając w ustawie o drogach publicznych możliwość tworzenia stref płatnego parkowania, kierował się nie tylko potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego, ale także koniecznością zapewnienia ochrony wolności i praw innych osób. NSA zasygnalizował też, że towarzyszący rozwojowi aglomeracji miejskich wzrost liczby posiadanych przez obywateli aut sprawił, iż w centrach miast zaczęło brakować przestrzeni do ich parkowania (zwykle w takich też miejscach powstają strefy płatnego parkowania). Według Naczelnego Sądu problem tworzenia stref płatnego parkowania w swej istocie dotyczy nie tylko potrzeby zaprowadzenia ładu przestrzennego, a więc bezpieczeństwa i porządku publicznego, ale wiąże się również z koniecznością zapewnienia ochrony wolności i praw tych obywateli, których domy czy mieszkania znajdują się właśnie w centrach miast, gdzie dojazd bądź dojście do miejsca zamieszkania są utrudnione z uwagi na liczbę znajdujących się tam pojazdów (ochrona prawa własności).

Wreszcie po trzecie według Wojewódzkiego Sądu przyznanie przywileju (ulgi) w postaci zakupu abonamentu miesięcznego tylko niektórym korzystającym z drogi, tj. mieszkańcom Miasta, rozliczającym podatek dochodowy od osób fizycznych w Mieście oraz osobom prawnym i jednostkom organizacyjnym nieposiadającymi osobowości prawnej, mającymi siedzibę w Mieście nie stanowiło naruszenia zasady równości, wyrażonej w art. 2 i art. 32 Konstytucji RP. Sąd zauważył, że już sam ustawodawca zezwolił w art. 13b ust. 4 pkt 2 ustawy o drogach publicznych na wprowadzanie zróżnicowania – w omawianym przypadku był to rodzaj ulgi przeznaczony dla osób, których dochody przyczyniają się do wzrostu dochodów Miasta, które z kolei pozwalają miastu na realizowanie nałożonych na niego zadań, w tym związanych z utrzymaniem infrastruktury drogowej.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 maja 2021 r., I SA/Sz 215/21

Źródło: CBOSA

Niedz., 13 Czrw. 2021 0 Komentarzy Dodane przez: Bartłomiej Zydel