Rada Miejska w uchwale w przedmiocie ustalenia wysokości stawek opłaty za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego ustaliła stawki opłat rocznych za 1 m² powierzchni pasa drogowego drogi gminnej odmiennie w obszarze zabudowanym i poza terenem zabudowanym oraz na obiekcie mostowym. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził nieważność takiego postanowienia. Co w uzasadnieniu wskazał Sąd?

W ocenie WSA w przywołanym przepisie Rada Miejska przekroczyła przyznane jej ustawowo kompetencje do ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego przy uwzględnieniu określonych kryteriów. Jak przypomniał Sąd, z brzmienia art. 40 ust. 9 ustawy o drogach publicznych wynika, że przy ustalaniu stawek opłat za zajęcie pasa drogowego uwzględnia się kategorię drogi, której pas drogowy zostaje zajęty; rodzaj elementu zajętego pasa drogowego; procentową wielkość zajmowanej szerokości jezdni; rodzaj zajęcia pasa drogowego; rodzaj urządzenia lub obiektu budowlanego umieszczonego w pasie drogowym. WSA zaznaczył też, że wyliczenie zawarte w powyższym przepisie ustawy ma charakter wyczerpujący, co oznacza, że rada gminy nie może brać pod uwagę przy ustalaniu stawek opłat za zajęcie pasa drogowego innych czynników niż wymienione wprost w treści przedmiotowej regulacji – a we wskazanych w art. 40 ust. 9 u.d.p. kryteriach brak jest kryterium charakteru obszaru, na którym dochodzi do zajęcia pasa drogowego. Zdaniem Sądu przyjęte zróżnicowanie stawek opłat za zajęcie pasa drogowego w zależności od zlokalizowania zajętej drogi w obszarze zabudowanym i poza takim obszarem oraz na obiekcie mostowym stanowi o przyjęciu kryterium pozaustawowego. Doszło zatem do wykroczenia poza granice upoważnienia ustawowego, co jest istotnym naruszeniem prawa i uzasadniało stwierdzenie nieważności zaskarżonego przepisu – stwierdził WSA.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 marca 2021 r., III SA/Łd 999/20

Źródło: CBOSA