Z treści art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o kierujących pojazdami wynika obowiązek starosty wydania decyzji o pozbawieniu uprawnień do kierowania pojazdami, jeżeli w postępowaniu wyjaśniającym, poprzedzającym wydanie decyzji, zostanie wydane orzeczenie lekarskie stwierdzające istnienie przeciwwskazań u konkretnej osoby do kierowania przez nią pojazdami. Decyzja ta ma zatem charakter związany. Jej bezwzględne wydanie nakazuje konkretny przepis prawa i organ administracji nie może od tego obowiązku odstąpić w sytuacji, gdy spełniona zostanie przesłanka faktyczna, tj. stwierdzenie istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami (w sytuacji zaistnienia przesłanek, o których mowa w tym przepisie, organ administracji publicznej ma obowiązek postąpić zgodnie z jego dyspozycją).

Postępowanie, którego celem jest ocena stanu zdrowia kierowcy, prowadzone jest przez uprawnionych lekarzy posiadających szczególne uprawnienia i kwalifikacje. Kierowca kwestionujący orzeczenie lekarskie wystawione przez uprawnionego lekarza może domagać się powtórnego badania w trybie odwoławczym. W takim wypadku badania dokonuje jednostka medyczna o wyższym poziomie referencyjnym. Takiemu też badaniu poddany został skarżący. Jednostka odwoławcza potwierdziła diagnozę przeprowadzoną przez lekarza orzecznika jednostki podstawowej, który stwierdził istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania przez skarżącego pojazdami kategorii AM, B1, B, BE, C1, C1E, C, CE, D1, D1E, D, DE, T. Badanie lekarskie wykonywane we wskazanym trybie nie jest postępowaniem administracyjnym. Z tego względu brak jest podstaw do dokonywania przez organy administracji publicznej kontroli postępowania diagnostyczno-orzeczniczego prowadzonego przez uprawnionych lekarzy.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 lipca 2020 r., sygn. akt: VIII SA/Wa 72/20