Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach przychylił się do skargi Wojewody na uchwałę Rady Miejskiej w przedmiocie ustalenia wysokości stawek opłaty za zajęcie pasa drogowego dróg publicznych – ze względu na nieprawidłowe uregulowanie stawki opłaty za zajęcie pasa drogowego dróg publicznych w odniesieniu do obiektów i urządzeń infrastruktury komunikacyjnej. Dlaczego?
Według Sądu Wojewoda trafnie zauważył, że realizacja dyspozycji z art. 40 ust. 8 ustawy o drogach publicznych wymaga określenia stawek opłat w odniesieniu do wszystkich przewidzianych przez przepis ustawy możliwości zajęcia pasa drogowego w odniesieniu do obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej, przy czym pojęć tych nie należy utożsamiać, bowiem czym innym jest obiekt telekomunikacyjny, a czym innym jest urządzenie telekomunikacyjne – tymczasem kwestionowane zapisy zaskarżonej uchwały nie dokonywały ich rozróżnienia.
Wojewódzki Sąd wskazał równocześnie, że w świetle art. 40 ust. 5 i 6 w zw. z art. 40 ust. 2 ustawy o drogach publicznych roczna stawka opłaty odnosi się wyłącznie do urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej – zatem niedopuszczalne jest objęcie jej zakresem również obiektów; a z kolei dzienne stawki odnoszą się do obiektów – zatem te regulacje nie mogą się odnosić także do urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 listopada 2020 r., III SA/Gl 436/20
Źródło: CBOSA
