Nieokazanie funkcjonariuszowi policji dokumentu prawa jazdy, spowodowane brakiem posiadania prawa jazdy w toku przeprowadzanej kontroli drogowej (czy też z innych przyczyn), co skutkuje niemożnością fizycznego zatrzymania powyższego dokumentu za pokwitowaniem, nie stanowi przeszkody do wydania przez starostę decyzji w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy. Zauważyć należy, że materialnoprawne przesłanki wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy określone są w art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami zgodnie z którym starosta wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem, w przypadku, gdy kierujący pojazdem przekroczył dopuszczalną prędkość o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej z dnia 20 marca 2015 r., który w brzmieniu obowiązującym w okresie od 31 grudnia 2015 r. do 31 grudnia 2016 r. stanowił, że do dnia 31 grudnia 2016 r. podstawą wydania decyzji, o której mowa w art. 102 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz art. 103 ust. 1 pkt 5 ustawy, jest informacja o zatrzymaniu prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 1a prawa o ruchu drogowym. Z przepisu tego wynika, że wskazana w nim "informacja" pełni w istocie rolę sformalizowanego źródła wiedzy o popełnionym wykroczeniu, a przekazanie tej informacji jest zdarzeniem mającym doprowadzić do wszczęcia postępowania w sprawie zatrzymania prawa jazdy

Art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej jest przepisem proceduralnym, a więc wzmiankowana w tym przepisie "informacja o zatrzymaniu prawa jazdy" to w rzeczywistości "informacja w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy" - czyli informacja o ujawnieniu czynu uzasadniającego zatrzymanie prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 1a lit. a prawa o ruchu drogowym, nawet jeśli do tego zatrzymania faktycznie niedoszło, gdyż np. kierujący pojazdem nie posiadał przy sobie powyższego dokumentu.

Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2019 r., sygn. akt: I OSK 2110/17