Pomimo podejmowanych działań i nieznacznej poprawy komunikacja miejska wciąż nie jest jeszcze w pełni dostosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych – do takiego wniosku doszli kontrolerzy NIK oceniając dostępność komunikacji miejskiej w 10 polskich miastach dla osób niepełnosprawnych.

Kontrola NIK zdiagnozowała cztery istotne bariery:

1.      Tabor. Jedynie w trzech miastach wszystkie kursy były realizowane pojazdami przystosowanymi do potrzeb osób niepełnosprawnych. W pozostałych miastach sytuacja była zróżnicowana, przy czym najgorsza w przypadku komunikacji tramwajowej. Zauważono przy tym, że miastach, gdzie jedynie część taboru jest przystosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych niekoniecznie był on kierowany na trasy priorytetowe z punktu widzenia niepełnosprawnych. Było to konsekwencją nierzetelnie prowadzonych analiz potrzeb przewozowych mieszkańców.

2.      Informacja przewozowa. Problemy w tym zakresie dotyczyły nie tylko wadliwych oznaczeń w rozkładach jazdy kursów wykonywanych przez pojazdy niskopodłogowe i niskowejściowe. Przeważająca część taboru nie była wyposażona w zewnętrzne i wewnętrzne systemy informacji głosowej. W pięciu miastach nie było również... wewnętrznej informacji wizualnej.

3.      Infrastruktura przystankowa. Zastrzeżenia w tym zakresie dotyczyły niewłaściwego stosowania udogodnień dla osób niepełnosprawnych (skrajnym przypadkiem były pasy ostrzegawczych, ryflowanych płytek dla osób niewidomych i niepełnosprawnych skierowane bezpośrednio w torowisko) i doprowadziły do wezwania Ministra Infrastruktury i Budownictwa do podjęcia działań w celu ujednolicenia funkcjonalności przystanków komunikacyjnych, z uwzględnieniem zasad ich uniwersalnego projektowania i w konsultacji z osobami niepełnosprawnymi oraz zwiększenia minimalnej szerokości peronu przystankowego oraz wystandaryzowania pasów ostrzegawczych i ścieżek dotykowych.

4.      Personel. Jedynie w dwóch miastach przeprowadzono dla pracowników kompleksowe szkolenie uświadamiające problemy osób niepełnosprawnych, w tym wagę i konsekwencję barier, z jakimi się stykają, oraz utrudnienia w komunikacji z osobami niepełnosprawnymi sensorycznie.

W ocenie NIK, w celu zapewnienia osobom niepełnosprawnym możliwości korzystania z publicznego transportu zbiorowego, na takim poziomie dostępności z jakiego korzystają osoby w pełni sprawne, konieczne jest zintensyfikowanie działań zmierzających do zapewnienia pełnej obsługi linii komunikacyjnych przez pojazdy wyposażone w systemy przyklęku i pochylnie oraz w systemy informacji wizualnej i głosowej. Niezbędne są również stałe konsultacje ze środowiskiem osób niepełnosprawnych, m.in. w sprawie aktualizacji planów transportowych.

Źródło: NIK